Około 30-40 % masy ciała człowieka stanowi
masa mięśniowa. Istnieją trzy typy mięśni w ciele: mięśnie szkieletowe, mięśnie
serca i mięśnie gładkie, z których każdy ma bardzo wyspecjalizowaną strukturę i
funkcje.
Mięsień sercowy to jedyny mięsień, który
jest w ciągłym ruchu. Dla optymalnego funkcjonowania musi być regularnie
zaopatrywane w podstawowe mikroelementy.
Mięśnie szkieletowe to najliczniejsze
rodzaje mięśni. Przymocowane do szkieletu pomagają w ruchu kości. Są one
również nazywane prążkowanymi lub działającymi zależnie do woli, ponieważ ruchy
mięśni szkieletowych mogą być kontrolowane za pomocą woli. Każdy z mięśni
szkieletowych posiada określony nerw dla koordynowania zgodnego z wolą ruchu.
Zazwyczaj trzeba wielu mięśni dla wykonania konkretnego ruchu.
Mięśnie gładkie są obecne w
wydrążonych wewnątrz narządach, takich jak żołądek, jelita oraz naczynia
krwionośne. Ich główną funkcją jest poruszanie substancji wewnątrz narządu.
Mięśnie gładkie są również nazywane nieprążkowanymi i mimowolnymi mięśniami,
ponieważ ich ruch jest kierowany przez autonomiczny układ nerwowy i nie
znajduje się pod kontrolą naszej woli.
Mięsień sercowy, jak sama nazwa
wskazuje, znajduje się w sercu. Jest to wyspecjalizowany mięsień, strukturalnie
podobny do mięśni szkieletowych (poprzecznie prążkowanych). Jednakże
funkcjonalnie, ze względu na swój automatyzm działania, jest on podobny do
mięśni gładkich. Mięsień ten jest obecny tylko w sercu i jest odpowiedzialny za
pompowanie krwi. Inną unikalną cechą mięśnia sercowego jest to, że rytm jego
skurczu i rozkurczu znaj duje się pod kontrolą "naturalnego
stymulatora" znajdującego się w sercu (węzeł zatokowo-przedsionkowy),
który jest również zbudowany z tkanki mięśnia sercowego. Z powodu tej
właściwości mięsień sercowy jest traktowany, jako autorytmiczny w układzie
przewodzącym serca.
W przeciwieństwie do mięśni szkieletowych
i gładkich, mięsień sercowy jest jedynym, który musi stale pracować w tym samym
miejscu w ciągu całego naszego życia. Serce ludzkie przepompowuje około 5
litrów krwi w całym organizmie w każdej minucie. Nie dziwi więc, że mięsień
sercowy potrzebuje stałego dopływu składników odżywczych dla ciągłego i
optymalnego funkcjonowania. Gdy ciało doświadcza przewlekłego niedoboru
niezbędnych mikroskładników odżywczych, skutki są wyraźnie widoczne w
funkcjonowaniu serca poniżej optymalnego poziomu, co przejawia się w postaci
różnych chorób, takich jak choroba mięśnia sercowego, choroby zastawek serca,
nieregularne bicie serca (arytmia) i niewydolność serca. Kardiomiopatia jest
chorobą, w której mięsień sercowy staje się zapalony, powiększony i
usztywniony, czyli zasadniczo traci swoją elastyczność. Powoduje to
zmniejszenie dopływu krwi do wszystkich narządów w organizmie i wynikających
stąd konsekwencji.
Według naszych badań większość chorób
układu sercowo-naczyniowego występuje w wyniku przewlekłego niedoboru pewnych
substancji odżywczych i można im zapobiec przez odpowiednią suplementację. W
szczególności witaminy grupy B, karnityna, tauryna i koenzym Q-10 są kluczowymi
mikroskładnikami odżywczymi wspierającymi metabolizm i wytwarzają niezbędną
bioenergię wymaganą dla optymalnej pracy serca. Jednak te mikroskładniki
odżywcze muszą być także wspomagane przez inne mikroskładniki odżywcze, które
działają w synergii ze sobą oraz nasilają działanie tych zasadniczych.
Stwierdziliśmy, że takie współdziałanie może być osiągnięte poprzez połączenie
powyższych składników odżywczych z witaminą C, kwasem alfa-liponowym, kwasem
alfa-ketoglutaranowym i innymi składnikami. Nasze badania kliniczne prowadzą do
wniosku, że specyficzna kombinacja mikroskładników odżywczych wspomaga zdrową
funkcję komórek serca oraz daje optymalne wsparcie i produkcję bioenergii w
mięśniu sercowym.
Za http://www4pl.dr-rath-foundation.org/research_news/articles/Numer-64-funkcje-miesnia-sercowego.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz