Piwonia na nasz układ immunologiczny

Piwonia lekarska działa przeciwskurczowo, poprawia trawienie i uspokaja. Stosowana jest w postaci naparów, nalewek i odwarów w chorobach przewodu pokarmowego, stanach pobudzenia i nadmiernej nerwowości, dolegliwościach ze strony górnych dróg układu oddechowego. Stosowana zewnętrznie łagodzi atopowe zapalenie skóry oraz bóle reumatyczne.

Właściwości lecznicze wykazują kwiaty i korzeń:

·         kwiaty – działają moczopędnie, poprawiają krążenie krwi, stosowane są przy chorobie wieńcowej, działają rozkurczowo, uspokajająco, przeciwalergicznie

·         korzeń  - działa uspokajająco, przeciwbólowo, moczopędnie, poprawia trawienie, działa rozkurczowo, stosowany jest przy leczeniu padaczki, reumatyzmu i hemoroidów, łagodzi atopowe zapalenie skóry i inne wypryski skórne                   

Paeoniflorin – to międzynarodowa nazwa jednego ze składników wyciągu z białego korzenia piwonii. Okazało się, że jest to substancja, która ma bardzo istotny wpływ na nasz układ immunologiczny. Jej niezwykłe działanie polega na przywracaniu prawidłowej aktywności układu immunologicznego. Zmniejsza ona lub zwiększa aktywność immunologiczną organizmu, w zależności od stanu – czy jest to przypadek autoagresji, czy też wystąpiło jedynie okresowe osłabienie odporności.

Działanie glikozydów zawartych w białym korzeniu piwonii jest typowym działaniem immunomodulującym, posiada mechanizm podwójnego działania. Jest ono zupełnie inne, niż działanie sterydów czy immunosupresantów, które potrafią układ immunologiczny – wyłącznie tłumić.

Negatywne skutki wszelkich chorób autoimmunologicznych wynikają z atakowania przez organizm samego siebie Wytworzone przeciwciała niszczą inne tkanki, całkowicie dotąd zdrowe. Dochodzi wówczas do sytuacji, w której prawidłowe komórki regulacyjne, nie kontrolują aktywności komórek zapalnych.

Współczesna medycyna konwencjonalna, zwalcza choroby autoimmunologiczne jedynie poprzez hamowanie, za wszelką cenę, stanów zapalnych. Ignoruje się jednak zupełnie potrzebę przywracania równowagi immunologicznej. Pacjenci po takim leczeniu, stają się nazbyt podatni na zagrażające ich życiu infekcje, zwiększa się u nich także ryzyko powstania nowotworów.

Przeciwieństwem tego typu leczenia, jest zastosowanie glikozydów piwonii, które wykorzystują unikalny mechanizm podwójnego działania. Jak wykazały badania, stosowanie wyciągu z korzenia piwonii, przywraca prawidłową regulację układu odpornościowego. Podnosi się wówczas poziomu prawidłowych komórek, zwalczających zapalenie, oraz następuje bezpośrednie zmniejszenie aktywności komórek prozapalnych. W wyniku takiego działania zaburzony system immunologiczny wraca do naturalnej równowagi, a zapalenie ustępuje.

Jak dotąd glikozydy piwonii zostały pomyślnie przebadane pod kątem leczenia osób cierpiących na artretyzm, toczeń, zespół Sjogrena oraz łuszczycę. Substancje pozyskiwane z korzenia piwonii znakomicie służą także przy leczeniu wielu uciążliwych autoimmunologicznych schorzeń błony śluzowej oczu, schorzeń skóry, czy stawów. Jak wykazano, suplement zawierający wyciąg z białego korzenia piwonii, znacznie przyspieszał remisję i zmniejszał liczbę nawrotów. Pozwalał także na istotne zmniejszenie bardzo poważnych już symptomów tych ciężkich chorób.

Jak twierdza naukowcy, istnieje wiele podstaw ku temu by uznać, że suplement uzyskiwany z korzeni piwonii, może skutecznie zwalczać wiele innych chorób autoimmunologicznych. Do takich zaliczają np. zaburzenia czynności tarczycy czy zapalenia jelit.

Na szczęście glikozydy piwonii bardzo dobrze działają w połączeniu z lekami konwencjonalnymi. Pozwalają znacznie zredukować ilości niebezpiecznych leków, których podawanie jest konieczne dla utrzymania choroby w ryzach. Glikozydy także znacznie podnoszą skuteczność konwencjonalnych leków.

Sama piwonia, źródło cennego specyfiku, znana była i stosowana w celach leczniczych, już od czasów Hipokratesa. Piwonia należy ona do tej samej rodziny botanicznej, co np. jaskier. Do dziś, liczne preparaty z piwonii, są szeroko rozpowszechnione w medycynie chińskiej czy indyjskiej. Roślina (krzew lub drzewko) piwonii może mieć swe kwiaty o bardzo rożnych kolorach, a nazwa, tej najpopularniejszej dziś odmiany piwonii leczniczej, pochodzi od koloru pędów korzeniowych.

Warto tu też podać, że glikozydy piwonii zostały zarejestrowane przez potężną Chińską Agencję ds. Żywności i Leków (CFDA),  jako środek służący skutecznemu leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), czyli jednej z głównych chorób autoimmunologicznych.

Warto wiedzieć, że rośliny, dające nam piękne, cudnie pachnące kwiaty, zdobiące niejedną działkę, parki czy ogrody – mogą także naturalnie służyć poprawie naszego zdrowia.

Kuracja piwonią jest, absolutnie zakazana kobietom ciężarnym. Piwonia, bowiem to stary i dość silny środek poronny.

Dr Henryk Różański tak opisuje właściwości piwonii

Korzenie piwonii zawierają sporo skrobi (ok. 7-12%), dekstryny, garbniki (ok. 2-4%), sacharoz (ok. 2-3%), alkaloidy (peregrynina), 2-oksy-4-metoksyacetofenon (paeonol), kwasy fenolowe (galusowy), monoterpeny (peonifloryna ok. 5%). W kwiatach obecne są flawonoidy (kemferol) i antocyjany (paeonina). Skład korzeni słabo poznany.

Surowcem leczniczym jest kwiat i korzeń piwonii – Flos et Radix Peoniae. Korzenie wykopywać wiosną lub jesienią i suszyć w lekko ogrzanym piekarniku po uprzednim rozdrobnieniu. Kwiaty zbierać w czerwcu i suszyć w temperaturze pokojowej oraz w ciemności, w miejscu przewiewnym. Kwiaty polecam nieco oskubać, alby lepiej wysychały.

Flos Paeoniae – Pfingstrosenblüten jest w Deutscher Arzneimittel Codex z 2005 r.

Dr Fr. Oesterlen opisuje szczegółowo Radix Peoniae (Pfingstrosenwurzel, Gichtrose) z Paeonia officinalis L. i  Paeonia communis L. Wyciąg z korzeni piwonii w większych dawkach działa narkotycznie. Preparaty z korzenia piwonii zaleca w leczeniu padaczki, nerwowości, spazm, pląsawicy. Dawki 1/2 – 1 drachma ~ 2-4 g dziennie w postaci proszku; odwar, napar 1-2 uncje ~ 30-60 g dziennie, z walerianą lub tlenkiem cynku.

Hippokrates i św. Hildegarda używali korzeń piwonii przy zaburzeniach trawiennych. Lonicerus, Bock, Matthiolus i Paracelsus polecali korzeń piwonii w leczeniu padaczki, ponadto jako środek pobudzający miesiączkowanie, czyszczący krew, wzmacniający serce i moczopędny. Haller opisał korzeń piwonii jako lek pomocny w terapii dny (artretyzmu). 

Bohn wykazał wpływ korzenia piwonii na mózgowie, działanie przeciwpadaczkowe, przeciwko rzucawce i astmie. Leclerc wprowadził do leczenia nalewkę z piwonii.

W leczeniu epilepsji łączono korzenie piwonii z zielem piołunu. 

Owoce piwonii (wspomniane wyżej mieszki) uznawano za środek pobudzający miesiączkowanie i wzmagający skurcze macicy. 

Owoce piwonii pobudzają perystaltykę przewodu pokarmowego. 

Także duże dawki odwaru z korzenia wzmagają perystaltykę i nie mają już wpływu rozkurczowego na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego (nadal jednak zachowują działanie rozszerzające na oskrzela, tchawicę i naczynia krwionośne).

Kwiaty piwonii stosuje się w fitoterapii w leczeniu schorzeń skóry i błony śluzowej, w leczeniu hemoroidów, artretyzmu i reumatyzmu. 

Kwiat używano w terapii chorób układu oddechowego (nieżyty), a w mieszankach – w nieżytach żołądka, zaburzeniach nerwowych i sercowych. 

Korzenie piwonii stosowano w stanach skurczowych układu pokarmowego, w reumatyzmie, w neurastenii, przy nerwobólach, migrenie, chorobach alergicznych, schorzeniach sercowych i naczyniowych. 

Korzeń piwonii uznawano w medycynie ludowej za środek wzmacniający.

Działanie.

Kwiaty piwonii – Flos Paeoniae: poprawiają krążenie krwi, moczopędne, odtruwające, wzmacniające na naczynia krwionośne, rozkurczowe, uspokajające, przeciwalergiczne, choroba wieńcowa, zapalenie naczyniówki.

Korzenie piwonii – Radix Paeoniae: uspokajające (silniej niż kwiaty), moczopędne, czyszczące krew, przeciwnerwicowe, przeciwlękowe, przeciwbólowe (słabe, w większych dawkach silniejsze – 15 ml nalewki, 4 g sproszkowanego surowca, 1 szklanka odwaru), trawienne, rozkurczowe, przeciwpadaczkowe (przeciwdrgawkowe), rozluźniające ogólnie, reumatyzm, artretyzm; doustnie i jednocześnie doodbytniczo – hemoroidy; zewnętrznie do okładów na wypryski, w tym atopowe zapalenie skóry.

Preparaty i dawkowanie.

Decoctum Paeoniae – odwar piwoniowy: 2 łyżki rozdrobnionych korzeni zalać 2 szklankami wody, doprowadzić do wrzenia, zagotować, gotować 5 minut, odstawić na 30 minut, przecedzić. Wypić w dwóch lub trzech porcjach w ciągu dnia. Do okładów i lewatyw również się nadaje.

Inny sposób: 20-40 g korzeni rozdrobnionych na litr wody, gotować kilka minut, odstawić do naciągnię
cia, przecedzić. Pic 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki. odwar przechowywać w lodówce.

Infusum Paeoniae – napar piwoniowy: sporą szczyptę (4 palce + kciuk) rozdrobnionych kwiatów zalać 1-2 szklankami wrzącej wody, przykryć, odstawić na 30 minut, przecedzić. Wypić w ciągu dnia małymi porcjami. Na oczy opuchnięte, podrażnione i zmęczone – okłady z naparu 30-40 minutowe. Naparem przemywać cerę podrażnioną i z wypryskami.

Tinctura Paeoniae – nalewka piwoniowa: 100 g korzeni świeżych lub suchych zalać 500 ml ciepłego alkoholu 40-60%, macerować przynajmniej 14 dni, przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dzienni po 5 ml.

Przeciwwskazania: ciąża.

Źródła http://rozanski.li/902/piwonia-paeonia-w-praktycznej-fitoterapii/

Zasoby internetu

http://reportal.pl/co-leczy-choroby-autoimmunologiczne

www.zdrowiezroslin.pl