Najnowsze badania dotyczące
właściwości aloesu naprawdę zaskakują. Poprzez picie miąższu aloesowego możesz
wspomóc proces odchudzania.
ZDROWOTNE WŁAŚCIWOŚCI SOKU Z ALOESU
Aloes to roślina, która od wieków wzbudzała zainteresowanie ludzi. Podziwiali jej niezwykłe umiejętności przetrwania w ekstremalnych pustynnych warunkach. Szybko odkryli też, że liście aloesu, a przede wszystkim miąższ ukryty pod skórką, posiadają niezwykłe, lecznicze właściwości. Dlatego nazywali go „cudowną rośliną”, „rośliną długowieczności”, „rośliną, która wszystko leczy”, „rośliną pierwszej pomocy”, „cichym uzdrowicielem”, czy “lilią pustyni”…..
BOGACTWO SKŁADNIKÓW ALOESU
Potwierdzono, że miąższ liści aloesu zawiera ponad 140 biologicznie
czynnych składników. Są wśród nich:
1) Aminokwasy – większość aminokwasów endogennych i egzogennych, czyli
tych, których organizm sam nie jest w stanie wyprodukować (np. lizyna,
leucyna, walina, fenyloalanina, treonina).
2) Enzymy – lipaza, amylaza, celulaza i inne.
3) Witaminy – wszystkie z grupy B włącznie z niewielką ilością witaminy
B12, kwas foliowy, witamina C, A, cholina oraz wszystkie inne
rozpuszczalne w wodzie.
4) Związki mineralne wapnia, potasu, magnezu, fosforu, sodu, cynku,
żelaza, manganu, chromu, miedzi oraz germanu.
5) Nienasycone kwasy tłuszczowe – kwas linolowy, linolenowy, stearynowy
i inne.
6) Substancje o działaniu przeciwbólowym – naturalny kwas salicylowy
(lupeol) oraz mleczan magnezowy.
7) Substancje o działaniu przeciwzapalnym – /beta/-sitosterol,
kampesterol, bradykinaza.
8) Substancje o działaniu przeciwbakteryjnym – fenole, kwas cynamonowy,
lupeol, związki siarkowe.
9) Antrachinony (również substancje działające przeciwbólowo,
wirusobójczo i antybakteryjnie) – niektóre olejki eteryczne,
rezistannol, antracen, antranol, barbaloina oraz wiele innych. Sok z miąższu aloesowego nie zawiera aloiny i emodyny, które występują w
skórce. Substancje te w większych dawkach działają niekorzystnie na
organizm (patrz następny rozdział – „Kontrowersje na temat aloiny”).
10) Saponiny – działają na skórę ściągająco i odkażająco.
11) Ligniny – dzięki nim sok z aloesu znakomicie wnika w głąb ludzkiej
skóry (4 razy szybciej niż woda).
12) Biostymulatory – substancje pełniące rolę katalizatorów –
przyśpieszają procesy regeneracji i metabolizmu.
13) Cukry – jednocukry (monosacharydy) – glukoza i fruktoza oraz
wielocukry (polisacharydy) – polimannozy, glukomannozy oraz bardzo duże ilości mukopolisacharydów.
Mukopolisacharydy to wielocukry o długim łańcuchu węglowym, które są niezbędnym składnikiem każdej żywej komórki. Według niektórych naukowców stanowią one „tajną broń” aloesu, bowiem:*
Potwierdzono, że miąższ liści aloesu zawiera ponad 140 biologicznie
czynnych składników. Są wśród nich:
1) Aminokwasy – większość aminokwasów endogennych i egzogennych, czyli
tych, których organizm sam nie jest w stanie wyprodukować (np. lizyna,
leucyna, walina, fenyloalanina, treonina).
2) Enzymy – lipaza, amylaza, celulaza i inne.
3) Witaminy – wszystkie z grupy B włącznie z niewielką ilością witaminy
B12, kwas foliowy, witamina C, A, cholina oraz wszystkie inne
rozpuszczalne w wodzie.
4) Związki mineralne wapnia, potasu, magnezu, fosforu, sodu, cynku,
żelaza, manganu, chromu, miedzi oraz germanu.
5) Nienasycone kwasy tłuszczowe – kwas linolowy, linolenowy, stearynowy
i inne.
6) Substancje o działaniu przeciwbólowym – naturalny kwas salicylowy
(lupeol) oraz mleczan magnezowy.
7) Substancje o działaniu przeciwzapalnym – /beta/-sitosterol,
kampesterol, bradykinaza.
8) Substancje o działaniu przeciwbakteryjnym – fenole, kwas cynamonowy,
lupeol, związki siarkowe.
9) Antrachinony (również substancje działające przeciwbólowo,
wirusobójczo i antybakteryjnie) – niektóre olejki eteryczne,
rezistannol, antracen, antranol, barbaloina oraz wiele innych. Sok z miąższu aloesowego nie zawiera aloiny i emodyny, które występują w
skórce. Substancje te w większych dawkach działają niekorzystnie na
organizm (patrz następny rozdział – „Kontrowersje na temat aloiny”).
10) Saponiny – działają na skórę ściągająco i odkażająco.
11) Ligniny – dzięki nim sok z aloesu znakomicie wnika w głąb ludzkiej
skóry (4 razy szybciej niż woda).
12) Biostymulatory – substancje pełniące rolę katalizatorów –
przyśpieszają procesy regeneracji i metabolizmu.
13) Cukry – jednocukry (monosacharydy) – glukoza i fruktoza oraz
wielocukry (polisacharydy) – polimannozy, glukomannozy oraz bardzo duże ilości mukopolisacharydów.
Mukopolisacharydy to wielocukry o długim łańcuchu węglowym, które są niezbędnym składnikiem każdej żywej komórki. Według niektórych naukowców stanowią one „tajną broń” aloesu, bowiem:*
• zapobiegają absorpcji toksyn z jelit do krwiobiegu, tworzą szczelne bariery w ścianach komórek, co chroni je przed atakiem wirusów,
• zapewniają odpowiednie nawilżenie tkanki chrzęstnej,
• zapewniają prawidłowy przepływ płynów ustrojowych,
• zapewniają prawidłową wymianę gazową w pęcherzykach płucnych,
• ułatwiają absorpcję wody i substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym.
• zapewniają odpowiednie nawilżenie tkanki chrzęstnej,
• zapewniają prawidłowy przepływ płynów ustrojowych,
• zapewniają prawidłową wymianę gazową w pęcherzykach płucnych,
• ułatwiają absorpcję wody i substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym.
Mukopolisacharydy są idealnym spoiwem komórek, które budują nasz organizm. Przypuszcza się, że ich niedobór powoduje infekcje wirusowe, bóle stawów, bóle korzonków, obrzęki i zastoje limfatyczne, problemy z trawieniem. Organizm zdradza objawy niedotlenienia i wewnętrznego zatrucia toksynami.
Warto zauważyć, że organizm wytwarza mukopolisacharydy tylko do zakończenia wzrostu. Później musi pozyskiwać je z pożywienia. Aloes zaś jest najbogatszym roślinnym źródłem mukopolisacharydów. Wśród nich wyróżnia się acemannan, określany, jako „jeden z najsilniejszych immunomodulatorów pochodzenia roślinnego”. Podnosi on aktywność układu
odpornościowego, a szczególnie makrofagów. Dla przykładu w 1997 roku makrofagi (komórki niszczące wirusy, grzyby i baktereie) zostały poddane przez naukowców czasowemu działaniu acemannanu, a później poddano je atakowi grzybów /Candida Albicans/. Te makrofagi, które obcowały z acemannanem przez 10 minut, później zniszczyły 38% grzybów, a poddane działaniu tej substancji przez 60 minut – 98% w porównaniu z grupą kontrolną, której nie stymulowano acemannanem. Dowiedziono w ten sposób, że acemannan tak skutecznie stymuluje układ obronny, że ten radzi sobie z najtrudniejszymi do usunięcia zarazkami i wirusami.
Według niektórych naukowców wartość soku z aloesu powinno mierzyć się według zawartości w nim mukopolisacharydów.
Wszystkie składniki soku z /Aloe Vera /posiadają niekwestionowane właściwości zdrowotne. Jednak dobrane w idealnych proporcjach i odpowiednio połączone przez naturę współpracują ze sobą i wykazują właściwości synergiczne. *Oznacza to, że naturalny, kompletny sok aloesowy działa szybciej i bardziej skutecznie, niż jego oddzielne składniki.
Warto zauważyć, że organizm wytwarza mukopolisacharydy tylko do zakończenia wzrostu. Później musi pozyskiwać je z pożywienia. Aloes zaś jest najbogatszym roślinnym źródłem mukopolisacharydów. Wśród nich wyróżnia się acemannan, określany, jako „jeden z najsilniejszych immunomodulatorów pochodzenia roślinnego”. Podnosi on aktywność układu
odpornościowego, a szczególnie makrofagów. Dla przykładu w 1997 roku makrofagi (komórki niszczące wirusy, grzyby i baktereie) zostały poddane przez naukowców czasowemu działaniu acemannanu, a później poddano je atakowi grzybów /Candida Albicans/. Te makrofagi, które obcowały z acemannanem przez 10 minut, później zniszczyły 38% grzybów, a poddane działaniu tej substancji przez 60 minut – 98% w porównaniu z grupą kontrolną, której nie stymulowano acemannanem. Dowiedziono w ten sposób, że acemannan tak skutecznie stymuluje układ obronny, że ten radzi sobie z najtrudniejszymi do usunięcia zarazkami i wirusami.
Według niektórych naukowców wartość soku z aloesu powinno mierzyć się według zawartości w nim mukopolisacharydów.
Wszystkie składniki soku z /Aloe Vera /posiadają niekwestionowane właściwości zdrowotne. Jednak dobrane w idealnych proporcjach i odpowiednio połączone przez naturę współpracują ze sobą i wykazują właściwości synergiczne. *Oznacza to, że naturalny, kompletny sok aloesowy działa szybciej i bardziej skutecznie, niż jego oddzielne składniki.
KONTROWERSJE NA TEMAT ALOINY
Aloina, a także emodyna umiejscowione są w skórce aloesu. Znalazły się tam nieprzypadkowo. Ich intensywnie gorzki smak oraz silne właściwości przeczyszczające chronią byliny aloesu przed dzikimi zwierzętami. Na ludzki organizm aloina i emodyna również działają przeczyszczająco, a w dużych dawkach mogą być nawet niebezpieczne. Niekiedy wywołują też reakcje uczuleniowe. Dlatego dobry sok z aloesu powinien być oczyszczony z aloiny i emodyny. W tym celu z liścia zdejmuje się skórkę lub filtruje sok z całego liścia przy pomocy różnych fizykochemicznych metod. *Sok z miąższu aloesowego, który zawiera śladowe ilości aloniny i emodyny jest całkowicie bezpieczny w stosowaniu, nawet w dużych ilościach.
Wyodrębnione ze skórki aloninę i emodynę wykorzystuje się do produkcji niektórych leków przeczyszczających i antyrakowych.
Wyodrębnione ze skórki aloninę i emodynę wykorzystuje się do produkcji niektórych leków przeczyszczających i antyrakowych.
WSPOMAGAJĄCE DZIAŁANIE ALOESU W RÓŻNYCH DOLEGLIWOŚCIACH
Dobroczynne składniki aloesu, takie jak mukopolisacharydy, antrachinony, kwasy organiczne działają na nasz organizm regenerująco, oczyszczająco i uodparniająco. Nawilżają też i odżywiają skórę. Wykazują też cechy adoptogenne, czyli przystosowawcze. Oznacza to, że aloes potrafi zadziałać odpowiednio wspomagająco w zależności od rodzaju dolegliwości.
Sok z aloesu działa wspomagająco na:
• Stany zapalne i owrzodzenia żołądka oraz dwunastnicy
– Mukopolisacharydy i inne związki cukrowe ochraniają ścianki żołądka i dwunastnicy przed drażniącym działaniem kwasu solnego i trawiącym oddziaływaniem pepsyny oraz aktywizują naturalne bariery ochronne śluzówki poprzez zwiększenie wydzielania śluzu żołądkowego.
– Sok z aloesu posiada odczyn około 5 pH, dzięki czemu normalizuje pH żołądka na prawidłowym poziomie (5 – 5,5).
– Taki poziom pH łagodzi zgagę oraz stwarza niekorzystne warunki do rozwoju bakterii /Helicobacter pylori, /która często wywołuje stany zapalne przewodu pokarmowego.
– Acemannan wzmacnia układ obronny, który sam niszczy szkodliwe bakterie.
– Związki przeciwzapalne, takie jak gibberelina, czy /beta/-sitosterol *łagodzą obrzęki i stany zapalne śluzówki żołądka, a odpowiednie
witaminy (E, /beta beta/-karoten, C, witaminy z grupy B) -znacznie przyspieszają gojenie owrzodzeń.
– Sok z aloesu posiada odczyn około 5 pH, dzięki czemu normalizuje pH żołądka na prawidłowym poziomie (5 – 5,5).
– Taki poziom pH łagodzi zgagę oraz stwarza niekorzystne warunki do rozwoju bakterii /Helicobacter pylori, /która często wywołuje stany zapalne przewodu pokarmowego.
– Acemannan wzmacnia układ obronny, który sam niszczy szkodliwe bakterie.
– Związki przeciwzapalne, takie jak gibberelina, czy /beta/-sitosterol *łagodzą obrzęki i stany zapalne śluzówki żołądka, a odpowiednie
witaminy (E, /beta beta/-karoten, C, witaminy z grupy B) -znacznie przyspieszają gojenie owrzodzeń.
• Zaburzenia pracy jelit, zaburzenia w prawidłowym wchłanianiu witamin i minerałów, wzdęcia, zaparcia i biegunki, zespół jelita nadwrażliwego, wrzody okrężnicy
– Sok z aloesu działa wspomagająco na procesy trawienia białek w jelitach oraz wspomaga oczyszczanie jelit.
- Mukopolisacharydy, a szczególnie acemannan wzmacniają układ obronny tak, że może on pokonać – bytujące w jelitach szkodliwe grzyby i drożdże. Warto dodać, że te chorobotwórcze organizmy powodują bardzo groźną i trudną w leczeniu chorobę kandydozę jelit.
– Sok z aloesu wspomaga wchłanianie niezbędnych witamin i minerałów w jelicie cienkim. Dlatego warto popijać nim przyjmowane przez nas preparaty witaminowe i mineralne.
– Sok z aloesu działa wspomagająco na procesy trawienia białek w jelitach oraz wspomaga oczyszczanie jelit.
- Mukopolisacharydy, a szczególnie acemannan wzmacniają układ obronny tak, że może on pokonać – bytujące w jelitach szkodliwe grzyby i drożdże. Warto dodać, że te chorobotwórcze organizmy powodują bardzo groźną i trudną w leczeniu chorobę kandydozę jelit.
– Sok z aloesu wspomaga wchłanianie niezbędnych witamin i minerałów w jelicie cienkim. Dlatego warto popijać nim przyjmowane przez nas preparaty witaminowe i mineralne.
• Alergie pokarmowe, egzema atopowa
– Sok z aloesu ogólnie wzmacnia organizm.
– Działa wspomagająco na układ pokarmowy, który dzięki temu może przyswoić więcej prostych aminokwasów, a nie antygenowych oligopeptydów.
W ten sposób do krwi przedostaje się mniej antygenów.
– Sok z aloesu ogólnie wzmacnia organizm.
– Działa wspomagająco na układ pokarmowy, który dzięki temu może przyswoić więcej prostych aminokwasów, a nie antygenowych oligopeptydów.
W ten sposób do krwi przedostaje się mniej antygenów.
– Egzema atopowa to alergiczna reakcja skóry na różne alergeny pokarmowe, pyłkowe, odzwierzęce. Objawia się wysuszoną, wrażliwą, podrażnioną skórą. Na jej powierzchni powstają rany, które często ulegają bakteryjnym i grzybiczym zakażeniom. Sok z miąższu aloesowego wspomaga nawilżanie suchej skóry, chroni skórę przed infekcjami oraz wspomaga leczenie, już powstałych infekcji.
• Problemy z wątrobą
W wątrobie gromadzą się wszelkie zanieczyszczenia i szkodliwe
substancje, które spożywamy każdego dnia. Należą do nich syntetyczne leki, sztuczne dodatki do jedzenia, barwniki, wzmacniacze smaku i zapachu, pestycydy. Jest ich tak dużo, że nasza wątroba zaczyna chorować. Pojawiają się zaburzenia metabolizmu, czujemy ból i kłucie w
brzuchu. Warto wtedy sięgnąć po sok z aloesu, który wspomaga detoksykację wątroby i ogólnie wzmacnia cały organizm organizm. .
substancje, które spożywamy każdego dnia. Należą do nich syntetyczne leki, sztuczne dodatki do jedzenia, barwniki, wzmacniacze smaku i zapachu, pestycydy. Jest ich tak dużo, że nasza wątroba zaczyna chorować. Pojawiają się zaburzenia metabolizmu, czujemy ból i kłucie w
brzuchu. Warto wtedy sięgnąć po sok z aloesu, który wspomaga detoksykację wątroby i ogólnie wzmacnia cały organizm organizm. .
• Zaburzenia przemiany materii
Cukrzyca – choroba zaburzonej przemiany cukrów w organizmie. Sok z aloesu działa wspomagająco w procesie obniżania poziomu cukru we krwi.
Miażdżyca – choroba będąca często konsekwencją cukrzycy. Wysoki poziom „złego” cholesterolu LDL we krwi prowadzi do zarastania tętnic. Zawarty w soku aloesowym /beta/-sitosterol wspomaga procesy obniżające poziomu „złego” cholesterolu LDL.
Miażdżyca – choroba będąca często konsekwencją cukrzycy. Wysoki poziom „złego” cholesterolu LDL we krwi prowadzi do zarastania tętnic. Zawarty w soku aloesowym /beta/-sitosterol wspomaga procesy obniżające poziomu „złego” cholesterolu LDL.
Nadwaga – Często jej przyczyną jest rozchwiany metabolizm cukrów. Sok z aloesu działa w takich przypadkach wspomagająco.
• Osłabienie odporności
Aloes zawiera duże ilości substancji wzmacniających nasz układ obronny.
Wśród nich wyróżniają się acemannan i niedawno odkryty związek glikozydowy – Aloeride. Kiedy makrofagi (komórki pożerające zarazki),
limfocyty T (komórki zatruwające zarazki) oraz limfocyty B (komórki wytwarzające specjalne przeciwciała) wejdą w kontakt ze wspomnianymi wyżej substancjami, wielokrotnie wzrasta ich siła działania. Dlatego są w stanie pokonać wiele groźnych chorób. Sok z aloesu podnosi odporność na poziomie komórkowym, odporność humoralną krwi i limfy, osłabioną odporność naszej skóry (np. w wyniku nadmiernego opalania), odporność błon śluzowych przewodu pokarmowego oraz innych organów.
Aloes zawiera duże ilości substancji wzmacniających nasz układ obronny.
Wśród nich wyróżniają się acemannan i niedawno odkryty związek glikozydowy – Aloeride. Kiedy makrofagi (komórki pożerające zarazki),
limfocyty T (komórki zatruwające zarazki) oraz limfocyty B (komórki wytwarzające specjalne przeciwciała) wejdą w kontakt ze wspomnianymi wyżej substancjami, wielokrotnie wzrasta ich siła działania. Dlatego są w stanie pokonać wiele groźnych chorób. Sok z aloesu podnosi odporność na poziomie komórkowym, odporność humoralną krwi i limfy, osłabioną odporność naszej skóry (np. w wyniku nadmiernego opalania), odporność błon śluzowych przewodu pokarmowego oraz innych organów.
• Infekcje wirusowe
Wirusy – struktury białkowe, które są odporne na działanie zwykłych antybiotyków, stanowią duże zagrożenie dla naszego organizmu. Pasożytują na zdrowych komórkach, niszczą je i wywołują trudne w leczeniu choroby takie, jak: grypa, przeziębienie, katar wirusowy, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, opryszczkę, zapalenie jelit, wątroby, zapalenia skóry i inne. Zawarty w soku z aloesu acemannan oraz glikozydy stymulują limfocyty T i makrofagi do walki z wirusami. Dzięki temu organizm zwalcza nawet szybko mutujące się odmiany wirusów.
• Grzybice
Ze względu na niską odporność ludzi oraz nadużywanie antybiotyków, grzybice stanowią bardzo powszechną chorobę. Co więcej, grzyby to bardzo trudny przeciwnik dla współczesnej medycyny. Udowodniono jednak, że silny, prawidłowo działający układ odpornościowy *potrafi zniszczyć nawet najmocniesze, najszybsze w uodparnianiu się na leki drożdże /Candida Albicans bicans/.. *Dlatego dobrze jest mieć w domowej apteczce
naturalny preparat wzmacniający, który działa wspomagająco na układ immunologiczny.
Ze względu na niską odporność ludzi oraz nadużywanie antybiotyków, grzybice stanowią bardzo powszechną chorobę. Co więcej, grzyby to bardzo trudny przeciwnik dla współczesnej medycyny. Udowodniono jednak, że silny, prawidłowo działający układ odpornościowy *potrafi zniszczyć nawet najmocniesze, najszybsze w uodparnianiu się na leki drożdże /Candida Albicans bicans/.. *Dlatego dobrze jest mieć w domowej apteczce
naturalny preparat wzmacniający, który działa wspomagająco na układ immunologiczny.
• Problemy ze skórą
Poparzenia. Sok z aloesu działa wspomagająco w leczeniu oparzeń wywołanych wysoką temperaturą, promieniowaniem słonecznym, a także zimnem (odmrożenia), promieniowaniem rentgenowskim i prądem.
Poparzenia. Sok z aloesu działa wspomagająco w leczeniu oparzeń wywołanych wysoką temperaturą, promieniowaniem słonecznym, a także zimnem (odmrożenia), promieniowaniem rentgenowskim i prądem.
Rany u cukrzyków. Osoby chore na cukrzycę często cierpią na trudno gojące się owrzodzenie podudzi. Co więcej, jakakolwiek rana powstała u cukrzyka stanowi dla medycyny problem. Szybko się zakaża, fibroblasty (komórki produkujące kolagen i umożliwiające przyrost ziarniny) działają opieszale, krew nie dotlenia prawidłowo chorego miejsca, a cały proces gojenia wydłuża się. W takich przypadkach sok z aloesu wzmacnia organizm a obecna w nim gibberelina ma właściwości przeciwzapalne i gojące.
Wysuszona skóra. Sok z aloesu działa wspomagająco w nawilżaniu naskórka i skóry głębokiej.
Łupież, trądzik. Sok z aloesu działa tonizująco na skórę. Znakomicie w takich przypadkach sprawdzają się też jego antybakteryjne składniki – acemannan, glikozydy, lupelol.
• Zakażenia jamy ustnej
W ustach często powstają bolące infekcje, afty, krwawiące dziąsła. Wtedy warto płukać jamę ustną sokiem z aloesu, który zawiera wyżej wspomniane składniki przeciwzapalne, łagodzące ból i regenerujące uszkodzone komórki.
Łupież, trądzik. Sok z aloesu działa tonizująco na skórę. Znakomicie w takich przypadkach sprawdzają się też jego antybakteryjne składniki – acemannan, glikozydy, lupelol.
• Zakażenia jamy ustnej
W ustach często powstają bolące infekcje, afty, krwawiące dziąsła. Wtedy warto płukać jamę ustną sokiem z aloesu, który zawiera wyżej wspomniane składniki przeciwzapalne, łagodzące ból i regenerujące uszkodzone komórki.
Świąd odbytu
Sok z aloesu stwarza niekorzystne środowisko życia dla chorobotwórczych organizmów żerujących w tej intymnej części ciała. Łagodzi też świąd i stan zapalny.
Sok z aloesu stwarza niekorzystne środowisko życia dla chorobotwórczych organizmów żerujących w tej intymnej części ciała. Łagodzi też świąd i stan zapalny.
• Artretyzm i reumatoidalne zapalenie stawów
Sok z aloesu działa wspomagająco na procesy regeneracji komórek i usuwania zniszczonych komórek. Taki proces regeneracji daje ogromną ulgę w bólach stawów stawów. Warto też pamiętać o przeciwzapalnych i przeciwbólowych właściwościach naturalnego lupelolu oraz wzmacniającym
układ odpornościowy acemannanie.
Sok z aloesu działa wspomagająco na procesy regeneracji komórek i usuwania zniszczonych komórek. Taki proces regeneracji daje ogromną ulgę w bólach stawów stawów. Warto też pamiętać o przeciwzapalnych i przeciwbólowych właściwościach naturalnego lupelolu oraz wzmacniającym
układ odpornościowy acemannanie.
SPOSOBY PRZYJMOWANIA SOKU Z ALOESU
Sok z aloesu można przyjmować doustnie – 50 ml (5 łyżek) dziennie. Można tę dzienną dawkę podzielić na 2 lub 3 porcje i pić rano, w południe i wieczorem – najlepiej na 1 godzinę przed posiłkiem. W specyficznych przypadkach można stosować sok z aloesu bezpośrednio na skórę. Opis właściwości soku z aloesu zawarty w tej książeczce ma charakter wyłącznie informacyjny. W razie choroby skontaktuj się z lekarzem i zastosuj do jego zaleceń.
W żadnym wypadku kuracja sokiem z aloesu nie zastępuje kuracji zapisanej przez lekarza.
Sok z aloesu można przyjmować doustnie – 50 ml (5 łyżek) dziennie. Można tę dzienną dawkę podzielić na 2 lub 3 porcje i pić rano, w południe i wieczorem – najlepiej na 1 godzinę przed posiłkiem. W specyficznych przypadkach można stosować sok z aloesu bezpośrednio na skórę. Opis właściwości soku z aloesu zawarty w tej książeczce ma charakter wyłącznie informacyjny. W razie choroby skontaktuj się z lekarzem i zastosuj do jego zaleceń.
W żadnym wypadku kuracja sokiem z aloesu nie zastępuje kuracji zapisanej przez lekarza.
BADANIA NAUKOWE PROWADZONE W XX WIEKU
Od początku lat 30-tych XX wieku Amerykanie, Japończycy, Rosjanie prowadzili badania naukowe i doświadczenia kliniczne nad aloesem. Potwierdziły one jego niezwykłe właściwości zdrowotne. Szczególnie skupiono się na analizie najbardziej obiecującej odmiany tej rośliny – aloesu pospolitego hodowanego w Stanach Zjednoczonych /(Aloe Vera Linne
/lub inaczej /Aloe Barbadensis)/. A oto niektóre wyniki badań:
• Rok 1934 – w jednym z pierwszych oficjalnych czasopism medycznych w USA opublikowano informacje na temat kuracji aloesowej zastosowanej wobec 50 osób z ciężkimi infekcjami skóry, poparzeniami, wrzodami oraz poparzeniami promieniami rentgena. W szybkim czasie (nawet do dwóch razy
szybciej niż podczas normalnych kuracji) u badanych osób ustąpiły zapalenia, zaczerwienienia i uciążliwe swędzenie. Ich skóra szybko odzyskała normalny wygląd. A u pacjentów poparzonych rentgenem aloes pomógł również usunąć z powierzchni skóry wolne rodniki, które zwiększają niebezpieczeństwo pojawienia się komórek rakowych.
• Rok 1941 – potwierdzono, że składniki, które koją poparzenia i infekcje skóry, zawarte są w aloesowym miąższu, znajdującym się pod skórką liścia, nie giną one w wysokiej temperaturze.
• Rok 1950 – przeprowadzono eksperymenty, które spraw sprawdzały niszczące działanie niektórych składników aloesowego soku na prątki gruźlicy. Ich wyniki okazały się na tyle pomyślne, że zachęciły naukowców do dalszej intensyfikacji badań nad antybakteryjnymi właściwościami aloesu.
• Rok 1957 – amerykańskie i rosyjskie badania wykazały, że regularne płukanie ust oraz picie soku z aloesu działa wspomagająco w przypadkach infekcji jamy ustnej i paradentozy (próbę badawczą przeprowadzono na 150 osobach).
• Rok 1963 – powiódł się eksperyment trzech amerykańskich specjalistów, którzy podawali sok z aloesu 18 osobom cierpiącym na wrzody układu trawiennego. Potwierdzono, że nastąpiła u nich znacząca poprawa samopoczucia i szybki powrót do zdrowia.
• Od 1969 roku do końca lat 80-tych badano przeciw przeciwzapalne, antybakteryjne i antygrzybiczne właściwości niektórych składników soku z aloesu (mukopolisacharydy, antra antrachinony). Potwierdzono, że niszczą one streptokoki i drożdże /(Candida Albicans) /oraz ich mutacje.
Zauważono, że w odróżnieniu od zwykłych antybiotyków nie wywołują skutków ubocznych w organizmie.
• Rok 1978 – badania naukowców amerykańskich potwierdziły, że zawarty w aloesowym soku /beta/-sitosterol działa przeciwzapalnie i przeciwdziała odkładaniu się cholesterolu w żyłach. Według tych samych badań lupelol
(naturalny kwas salicylowy obecny w miąższu aloesowym) wykazuje właściwości przeciwbólowe i niszczy organizmy chorobotwórcze.
• Rok 1982 – Dr John Heggers scharakteryzował kwas salicylowy zawarty w soku aloesowym jako składnik przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwbakteryjny. Działa on podobnie jak aspiryna, jednak nie wywołuje negatywnych skutków ubocznych.
• W 1985 roku Dr Jeffrey Bland z Linus Pauling Institute potwierdził, że picie soku z /Aloe Vera /poprawia trawienie, łagodzi niestrawność, normalizuje perystaltykę jelit, zapobiega infekcjom grzybiczym, kontroluje szczepy bakterii trawiennych, łagodzi stany zapalne, nadkwaśność, a przy tym wszystkim nie wywołuje żadnych skutków ubocznych.
• Rok 1986 – pracownicy naukowi Królewskiego Uniwersytetu Arabii
Saudyjskiej potwierdzili, że miąższ aloesowy wspomaga obniżanie cukru we krwi u osób cierpiących na cukrzycę.
• Rok 1987 – opublikowano badania przeprowadzone w Laboratoriach Carringtona w USA. Według nich znaleziony w /Aloe Vera /acemannon ma właściwości antywirusowe (działa m.in. na wirusy przeziębienia, grypy, świnki, odry). Jednocześnie w ogromnym stopniu podnosi odporność organizmu na infekcje i inne choroby.
• 1989 rok – japońscy naukowcy znaleźli we wnętrzu liścia aloesu trzy antyrakowe składniki, które pomagają leczyć raka płuc, białaczkę, mięsaki oraz wspomagają antynowotworowe działanie układu immunologicznego.
• W 1991 roku powstała Międzynarodowa Rada Naukowa ds. aloesu, która inicjuje badania naukowe i udziela międzynarodowych certyfikatów czystości na produkty aloesowe.Badania prowadzone w latach 90-tych potwierdziły powyższe odkrycia, co stwierdza raport przygotowany w 1999 roku przez Johna Andersona w czasopiśmie “/Alternative Medicine 3/99”/. Trudno też pominąć fakt, że już kilkanaście lat temu dostrzeżono ogromne walory kosmetyczne aloesu. Stanowi on ważny składnik kremów nawilżająco-regenerujących, maseczek nawilżająco-odżywczych, mydeł, szamponów i odżywek do włosów. Warto jednak wiedzieć, że dobre kosmetyki powinny zawierać przynajmniej 20% składników aloesowych.
Od początku lat 30-tych XX wieku Amerykanie, Japończycy, Rosjanie prowadzili badania naukowe i doświadczenia kliniczne nad aloesem. Potwierdziły one jego niezwykłe właściwości zdrowotne. Szczególnie skupiono się na analizie najbardziej obiecującej odmiany tej rośliny – aloesu pospolitego hodowanego w Stanach Zjednoczonych /(Aloe Vera Linne
/lub inaczej /Aloe Barbadensis)/. A oto niektóre wyniki badań:
• Rok 1934 – w jednym z pierwszych oficjalnych czasopism medycznych w USA opublikowano informacje na temat kuracji aloesowej zastosowanej wobec 50 osób z ciężkimi infekcjami skóry, poparzeniami, wrzodami oraz poparzeniami promieniami rentgena. W szybkim czasie (nawet do dwóch razy
szybciej niż podczas normalnych kuracji) u badanych osób ustąpiły zapalenia, zaczerwienienia i uciążliwe swędzenie. Ich skóra szybko odzyskała normalny wygląd. A u pacjentów poparzonych rentgenem aloes pomógł również usunąć z powierzchni skóry wolne rodniki, które zwiększają niebezpieczeństwo pojawienia się komórek rakowych.
• Rok 1941 – potwierdzono, że składniki, które koją poparzenia i infekcje skóry, zawarte są w aloesowym miąższu, znajdującym się pod skórką liścia, nie giną one w wysokiej temperaturze.
• Rok 1950 – przeprowadzono eksperymenty, które spraw sprawdzały niszczące działanie niektórych składników aloesowego soku na prątki gruźlicy. Ich wyniki okazały się na tyle pomyślne, że zachęciły naukowców do dalszej intensyfikacji badań nad antybakteryjnymi właściwościami aloesu.
• Rok 1957 – amerykańskie i rosyjskie badania wykazały, że regularne płukanie ust oraz picie soku z aloesu działa wspomagająco w przypadkach infekcji jamy ustnej i paradentozy (próbę badawczą przeprowadzono na 150 osobach).
• Rok 1963 – powiódł się eksperyment trzech amerykańskich specjalistów, którzy podawali sok z aloesu 18 osobom cierpiącym na wrzody układu trawiennego. Potwierdzono, że nastąpiła u nich znacząca poprawa samopoczucia i szybki powrót do zdrowia.
• Od 1969 roku do końca lat 80-tych badano przeciw przeciwzapalne, antybakteryjne i antygrzybiczne właściwości niektórych składników soku z aloesu (mukopolisacharydy, antra antrachinony). Potwierdzono, że niszczą one streptokoki i drożdże /(Candida Albicans) /oraz ich mutacje.
Zauważono, że w odróżnieniu od zwykłych antybiotyków nie wywołują skutków ubocznych w organizmie.
• Rok 1978 – badania naukowców amerykańskich potwierdziły, że zawarty w aloesowym soku /beta/-sitosterol działa przeciwzapalnie i przeciwdziała odkładaniu się cholesterolu w żyłach. Według tych samych badań lupelol
(naturalny kwas salicylowy obecny w miąższu aloesowym) wykazuje właściwości przeciwbólowe i niszczy organizmy chorobotwórcze.
• Rok 1982 – Dr John Heggers scharakteryzował kwas salicylowy zawarty w soku aloesowym jako składnik przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwbakteryjny. Działa on podobnie jak aspiryna, jednak nie wywołuje negatywnych skutków ubocznych.
• W 1985 roku Dr Jeffrey Bland z Linus Pauling Institute potwierdził, że picie soku z /Aloe Vera /poprawia trawienie, łagodzi niestrawność, normalizuje perystaltykę jelit, zapobiega infekcjom grzybiczym, kontroluje szczepy bakterii trawiennych, łagodzi stany zapalne, nadkwaśność, a przy tym wszystkim nie wywołuje żadnych skutków ubocznych.
• Rok 1986 – pracownicy naukowi Królewskiego Uniwersytetu Arabii
Saudyjskiej potwierdzili, że miąższ aloesowy wspomaga obniżanie cukru we krwi u osób cierpiących na cukrzycę.
• Rok 1987 – opublikowano badania przeprowadzone w Laboratoriach Carringtona w USA. Według nich znaleziony w /Aloe Vera /acemannon ma właściwości antywirusowe (działa m.in. na wirusy przeziębienia, grypy, świnki, odry). Jednocześnie w ogromnym stopniu podnosi odporność organizmu na infekcje i inne choroby.
• 1989 rok – japońscy naukowcy znaleźli we wnętrzu liścia aloesu trzy antyrakowe składniki, które pomagają leczyć raka płuc, białaczkę, mięsaki oraz wspomagają antynowotworowe działanie układu immunologicznego.
• W 1991 roku powstała Międzynarodowa Rada Naukowa ds. aloesu, która inicjuje badania naukowe i udziela międzynarodowych certyfikatów czystości na produkty aloesowe.Badania prowadzone w latach 90-tych potwierdziły powyższe odkrycia, co stwierdza raport przygotowany w 1999 roku przez Johna Andersona w czasopiśmie “/Alternative Medicine 3/99”/. Trudno też pominąć fakt, że już kilkanaście lat temu dostrzeżono ogromne walory kosmetyczne aloesu. Stanowi on ważny składnik kremów nawilżająco-regenerujących, maseczek nawilżająco-odżywczych, mydeł, szamponów i odżywek do włosów. Warto jednak wiedzieć, że dobre kosmetyki powinny zawierać przynajmniej 20% składników aloesowych.
SOK Z ALOESU (SOK BEZ CHEMICZNYCH KONSERWANTÓW) Do kupienia w sklepie www.zdrowiezroslin.pl
Źródłohttp://www.roik.pl/aloescudowny-lek
www.zdrowiezroslin.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz