Mniszek lekarski
Mniszek uważany jest za roślinę leczniczą, stosowaną z powodzeniem w chorobach wątroby, woreczka żółciowego, nerek, skóry i w profilaktyce cukrzycy. Stanowi surowiec do sporządzania naparów, odwarów, preparatów prostych i złożonych.
Mniszek lekarski lub pospolity (Taraxacum officinale, syn. Taraxacum vulgare)
Substancje lecznicze
Mniszek lekarski (Taraxacum officinale) jest skarbnicą cennych substancji, do których zaliczamy: witaminy C, D, A oraz witaminy z grupy B, garbniki, flawonoidy, potas, magnez, krzem, żelazo, związki triterpenowe o działaniu przeciwzapalnym, przeciwwirusowym, antyoksydacyjnym i przeciwmiażdżycowym, inulina, karotenoidy, laktony seskwiterpenowe o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym, przeciwgrzybiczym i antyoksydacyjnym, kwasy polifenolowe (kwas chlorogenowy, kawowy, cykoriowy), cholina i asparagina – warunkują prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego
Cała roślina
jest surowcem leczniczym. Gdy wytworzy rozetę liści i wykształci pędy z koszyczkami kwiatowymi w stanie pąków, ścina się całą część nadziemną i suszy w warunkach naturalnych (Taraxaci herba - ziele mniszka). Jeżeli natomiast po zbiorze odrzuci się pędy kwiatostanowe, otrzyma się po wysuszeniu liść mniszka (Taraxaci folium). Póżną jesienią do celów leczniczych zbiera się i suszy korzeń (Taraxaci radix). Korzeń mniszka z zielem (Taraxaci radix cum herba) otrzymuje się po wysuszeniu korzeni i części nadziemnych, zebranych przed rozwojem koszyczków kwiatowych.
jest surowcem leczniczym. Gdy wytworzy rozetę liści i wykształci pędy z koszyczkami kwiatowymi w stanie pąków, ścina się całą część nadziemną i suszy w warunkach naturalnych (Taraxaci herba - ziele mniszka). Jeżeli natomiast po zbiorze odrzuci się pędy kwiatostanowe, otrzyma się po wysuszeniu liść mniszka (Taraxaci folium). Póżną jesienią do celów leczniczych zbiera się i suszy korzeń (Taraxaci radix). Korzeń mniszka z zielem (Taraxaci radix cum herba) otrzymuje się po wysuszeniu korzeni i części nadziemnych, zebranych przed rozwojem koszyczków kwiatowych.
Związki czynne
Działanie lecznicze mniszka lekarskiego związane jest głównie z obecnością laktonów seskwiterpenowych - pochodnych eudesmanu, germakranu i gwajanu. W starszej literaturze laktony obecne w mniszku lekarskim określano wspólną nazwą taraksacyna. Przeważnie występują one w postaci glikozydów, co zwiększa ich rozpuszczalność i prawdopodobnie, dlatego warunkuje ich obecność w naparach. Gorycze występują głównie w korzeniu i dlatego uwzględnia się dla niego tradycyjne działanie amarum i cholagogum. Sok mleczny mniszka jest bogatym źródłem alkoholi triterpenowych, wśród których wymienić można taraksasterol, α- taraksasterol, ponadto tarakserol i α- i β-amyrynę oraz pochodne cykooartanu i lupanu. W kwiatach występują 16-hydroksypochodne taraksasterole: arnidiol i faradiol. Wykryto także trzy fitosterole, a mianowicie: β-sitosterol, stigmasterol i kampesterol. Znaczenie lecznicze mają
Działanie lecznicze mniszka lekarskiego związane jest głównie z obecnością laktonów seskwiterpenowych - pochodnych eudesmanu, germakranu i gwajanu. W starszej literaturze laktony obecne w mniszku lekarskim określano wspólną nazwą taraksacyna. Przeważnie występują one w postaci glikozydów, co zwiększa ich rozpuszczalność i prawdopodobnie, dlatego warunkuje ich obecność w naparach. Gorycze występują głównie w korzeniu i dlatego uwzględnia się dla niego tradycyjne działanie amarum i cholagogum. Sok mleczny mniszka jest bogatym źródłem alkoholi triterpenowych, wśród których wymienić można taraksasterol, α- taraksasterol, ponadto tarakserol i α- i β-amyrynę oraz pochodne cykooartanu i lupanu. W kwiatach występują 16-hydroksypochodne taraksasterole: arnidiol i faradiol. Wykryto także trzy fitosterole, a mianowicie: β-sitosterol, stigmasterol i kampesterol. Znaczenie lecznicze mają
występujące w liściach flawonoidy (pochodne m.in. luteoliny i kwercetyny) oraz polifenolokwasy, jak kwas cykoriowy, chlorogenowy, kaftarowy, kawowy, które obecne są w całej roślinie, z przewagą w zielu. Ponadto w mniszku występują karotenoidy, kumaryny, węglowodany- inulina, której w korzeniach zbieranych jesienią jest do 40%, sole mineralne, wśród nich sole potasu nawet do 4,5% w liściach, w korzeniach mniej, witamina C, aminokwasy oraz gumy, żywice, woski, cholina, białka, kwasy tłuszczowe, enzymy.
Właściwości lecznicze
Mniszek lekarski stosowany jest od dawna w tradycyjnej medycynie europejskiej. Już księgi zielarskie średniowiecza udokumentowały jego lecznicze zastosowanie.
Mniszek lekarski stosowany jest od dawna w tradycyjnej medycynie europejskiej. Już księgi zielarskie średniowiecza udokumentowały jego lecznicze zastosowanie.
Opublikowane dowody działania farmakologicznego odwołują się do wyników badań na zwierzętach laboratoryjnych. Badań klinicznych brak. Obserwowane są następujące kierunki działania: polepszanie wydzielania żółci, wzmaganie diurezy, łagodzenie stanów zapalnych, zapobieganie tworzeniu się piasku i kamieni w układzie moczowym, pomocnicze w terapii cukrzycy, antyoksydacyjne i przeciwnowotworowe.
Wydzielanie żółci
Mniszek polepsza wydzielenie żółci oraz ułatwia jej przepływ. Działanie choleretyczne uwidacznia się przede wszystkim po podaniu wyciągów z korzeni. Główną rolę w tym działaniu przypisuje się laktonom seskwiterpenowym. Drażnią one zakończenia nerwowe grzbietu języka, pobudzają wydzielanie śliny i na zasadzie odruchu zwiększają wydzielanie soków trawiennych. Mniszek jest od dawna znanym i stosowanym środkiem pobudzającym wydzielanie pepsyny i kwasu solnego w żołądku, a wtórnie wpływającymi także na wydzielanie żółci. Działanie to zostało potwierdzone badaniami na zwierzętach laboratoryjnych, u których obserwowano 40% wzrost sekrecji żółci po podaniu odwarów ze świeżych korzeni lub liści oraz 5% wyciągu z liści z korzeniami.
Mniszek polepsza wydzielenie żółci oraz ułatwia jej przepływ. Działanie choleretyczne uwidacznia się przede wszystkim po podaniu wyciągów z korzeni. Główną rolę w tym działaniu przypisuje się laktonom seskwiterpenowym. Drażnią one zakończenia nerwowe grzbietu języka, pobudzają wydzielanie śliny i na zasadzie odruchu zwiększają wydzielanie soków trawiennych. Mniszek jest od dawna znanym i stosowanym środkiem pobudzającym wydzielanie pepsyny i kwasu solnego w żołądku, a wtórnie wpływającymi także na wydzielanie żółci. Działanie to zostało potwierdzone badaniami na zwierzętach laboratoryjnych, u których obserwowano 40% wzrost sekrecji żółci po podaniu odwarów ze świeżych korzeni lub liści oraz 5% wyciągu z liści z korzeniami.
Działanie diuretyczne
Aktywność diuretyczną mniszka wykazują szczególnie wyciągi z liści, choć działanie to uwidacznia się też po podaniu wyciągów z korzeni. Badania przeprowadzone na zwierzętach potwierdzają tę zależność i dowodzą najsilniejszego działania diuretycznego 4% roztworów wodnych ekstraktów ziela mniszka. Obserwowany indeks diuretyczny był najwyższy spośród równolegle badanych wyciągów m. in. z Juniperi fructus, Equiseti herba, Rubiae radix, Maydis stigma, Agropyri rhizoma. Stwierdzono, że wysoki indeks saluretyczny w stosunku do potasu wynika z dużej jego ilości w mniszku (do 4,25% K w suchym zielu). Jednocześnie straty jonu z moczem, podczas długiego podawania, są rekompensowane potasem obecnym w roślinie. Ilość jonu eliminowana z moczem jest mniejsza od przyjmowanej z surowcem. Jak dotąd jednak nie uzasadniono, czy diuretyczne działanie mniszka jest rzeczywiście wynikiem wysokiej zawartości potasu ani jaki jest mechanizm działania moczopędnego. W korelacji z działaniem diuretycznym obserwowano obniżenie wagi ciała.
Aktywność diuretyczną mniszka wykazują szczególnie wyciągi z liści, choć działanie to uwidacznia się też po podaniu wyciągów z korzeni. Badania przeprowadzone na zwierzętach potwierdzają tę zależność i dowodzą najsilniejszego działania diuretycznego 4% roztworów wodnych ekstraktów ziela mniszka. Obserwowany indeks diuretyczny był najwyższy spośród równolegle badanych wyciągów m. in. z Juniperi fructus, Equiseti herba, Rubiae radix, Maydis stigma, Agropyri rhizoma. Stwierdzono, że wysoki indeks saluretyczny w stosunku do potasu wynika z dużej jego ilości w mniszku (do 4,25% K w suchym zielu). Jednocześnie straty jonu z moczem, podczas długiego podawania, są rekompensowane potasem obecnym w roślinie. Ilość jonu eliminowana z moczem jest mniejsza od przyjmowanej z surowcem. Jak dotąd jednak nie uzasadniono, czy diuretyczne działanie mniszka jest rzeczywiście wynikiem wysokiej zawartości potasu ani jaki jest mechanizm działania moczopędnego. W korelacji z działaniem diuretycznym obserwowano obniżenie wagi ciała.
Działanie przeciwzapalne
mniszka potwierdzono w badaniach na zwierzętach z indukowaną karageniną puchliną łapy. Podanie doustne etanolowego wyciągu z mniszka powodowało zmniejszenie puchliny na poziomie 25% (substancja referencyjna- indometacyna o 45%). Dowodzi to działania przeciwzapalnego i potwierdza słuszność tradycyjnego stosowania mniszka w schorzeniach reumatycznych.
mniszka potwierdzono w badaniach na zwierzętach z indukowaną karageniną puchliną łapy. Podanie doustne etanolowego wyciągu z mniszka powodowało zmniejszenie puchliny na poziomie 25% (substancja referencyjna- indometacyna o 45%). Dowodzi to działania przeciwzapalnego i potwierdza słuszność tradycyjnego stosowania mniszka w schorzeniach reumatycznych.
Przeciw kamieniom
Przypuszcza się, iż działanie hamujące tworzenie kamieni w układzie moczowym związane jest z efektem dezynfekującym i diuretycznym oraz, tak jak np. w Equisetum arvense, prawdopodobnie z obecnością saponin utrudniających proces krystalizacji poprzez wpływ na stopień rozproszenia mukoprotein. Przeprowadzone do tej pory badania nie potwierdzają jednak istotnych zmian w parametrach fizykochemicznych moczu badanych zwierząt.
Przypuszcza się, iż działanie hamujące tworzenie kamieni w układzie moczowym związane jest z efektem dezynfekującym i diuretycznym oraz, tak jak np. w Equisetum arvense, prawdopodobnie z obecnością saponin utrudniających proces krystalizacji poprzez wpływ na stopień rozproszenia mukoprotein. Przeprowadzone do tej pory badania nie potwierdzają jednak istotnych zmian w parametrach fizykochemicznych moczu badanych zwierząt.
W terapii cukrzycy
Skuteczność stosowania mniszka, jako środka uzupełniającego w leczeniu stanów przedcukrzycowych i cukrzycy nie jest całkowicie potwierdzona. Dostępne są wyniki wskazujące na obniżanie poziomu cukru u myszy z cukrzycą indukowaną alloksanem, po podaniu wyciągu z korzeni, jak i badania niepotwierdzające tej aktywności. Z działaniem pomocniczym mniszka w terapii cukrzycy, oprócz być może działania hipoglikemicznego, wiąże się także aktywność przeciwzakrzepowa. Schorzenia naczyń są jedną z głównych konsekwencji cukrzycy. Przewlekła hiperglikemia, nieprawidłowość w hemostazie i przepływie krwi zwiększają możliwość formowania się skrzepów, których klinicznym rezultatem są nefro-, neuro-, retino-, i makroangiopatie. Hamowanie agregacji płytek po podaniu wyciągu etanolowego z korzeni mniszka, stwarza możliwość zastosowania rośliny w celu profilaktyki angiopatii wywołanych cukrzycą. Inne badania potwierdzają także korzystny wpływ mniszka na metabolizm, objawiający się zmniejsze- niem stężenia cholesterolu całkowitego i trójglicerydów w surowicy i w komórkach wątrobowych, a wzrostem cholesterolu we frakcji HLDL.
Skuteczność stosowania mniszka, jako środka uzupełniającego w leczeniu stanów przedcukrzycowych i cukrzycy nie jest całkowicie potwierdzona. Dostępne są wyniki wskazujące na obniżanie poziomu cukru u myszy z cukrzycą indukowaną alloksanem, po podaniu wyciągu z korzeni, jak i badania niepotwierdzające tej aktywności. Z działaniem pomocniczym mniszka w terapii cukrzycy, oprócz być może działania hipoglikemicznego, wiąże się także aktywność przeciwzakrzepowa. Schorzenia naczyń są jedną z głównych konsekwencji cukrzycy. Przewlekła hiperglikemia, nieprawidłowość w hemostazie i przepływie krwi zwiększają możliwość formowania się skrzepów, których klinicznym rezultatem są nefro-, neuro-, retino-, i makroangiopatie. Hamowanie agregacji płytek po podaniu wyciągu etanolowego z korzeni mniszka, stwarza możliwość zastosowania rośliny w celu profilaktyki angiopatii wywołanych cukrzycą. Inne badania potwierdzają także korzystny wpływ mniszka na metabolizm, objawiający się zmniejsze- niem stężenia cholesterolu całkowitego i trójglicerydów w surowicy i w komórkach wątrobowych, a wzrostem cholesterolu we frakcji HLDL.
Antyoksydacyjnie Przeciwnowotworowo
Obecnie oba te kierunki aktywności są przedmiotem zainteresowania naukowców. Liście charakteryzują się silniejszymi właściwościami przeciwutleniającymi niż korzenie. Składnikami odpowiedzialnymi za to działanie są prawdopodobnie polifenolokwasy i flawonoidy. Związki te znane są ze zdolności zmiatania wolnych rodników, hamowania aktywności enzymów odpowiedzialnych za peroksydację lipidów (COX, LOX), wpływu na metabolizm ksenobiotyków. Wysunięto, więc przypuszczenie, iż terapeutyczne działanie mniszka lekarskiego wynika głównie z jego właściwości antyoksydacyjnych. Działanie przeciwnowotworowe gatunków z rodzaju Taraxacum, według badaczy japońskich, związane jest z obecnością taraksasterolu i tarakserolu. Związki te, w przyjętym przez autorów modelu badań, charakteryzowały się zdolnością hamowania promocji nowotworu skóry u myszy. Dodatkowo sam taraksasterol podawany doustnie wykazywał niezwykłe właściwości inhibicji spontanicznego rozwoju raka sutka u myszy. Wyniki te skłaniają do uznania roślin z rodzaju Taraxacum za wartościowe czynniki w prewencji nowotworów.
Obecnie oba te kierunki aktywności są przedmiotem zainteresowania naukowców. Liście charakteryzują się silniejszymi właściwościami przeciwutleniającymi niż korzenie. Składnikami odpowiedzialnymi za to działanie są prawdopodobnie polifenolokwasy i flawonoidy. Związki te znane są ze zdolności zmiatania wolnych rodników, hamowania aktywności enzymów odpowiedzialnych za peroksydację lipidów (COX, LOX), wpływu na metabolizm ksenobiotyków. Wysunięto, więc przypuszczenie, iż terapeutyczne działanie mniszka lekarskiego wynika głównie z jego właściwości antyoksydacyjnych. Działanie przeciwnowotworowe gatunków z rodzaju Taraxacum, według badaczy japońskich, związane jest z obecnością taraksasterolu i tarakserolu. Związki te, w przyjętym przez autorów modelu badań, charakteryzowały się zdolnością hamowania promocji nowotworu skóry u myszy. Dodatkowo sam taraksasterol podawany doustnie wykazywał niezwykłe właściwości inhibicji spontanicznego rozwoju raka sutka u myszy. Wyniki te skłaniają do uznania roślin z rodzaju Taraxacum za wartościowe czynniki w prewencji nowotworów.
Wskazania - Zastosowania
Korzenie mniszka stosuje się, jako amarum i cholagogum według monografii ESCOP, ze wskazaniem "do przywrócenia funkcji wątroby i woreczka żółciowego, przy niestrawnościach, przy braku apetytu". Przetwory z mniszka zaleca się w schorzeniach powodujących uszkodzenie wątroby i zmniejszenie wytwarzania żółci, zwłaszcza w stanach rekonwalescencji po wirusowym zapaleniu wątroby, po zabiegach na drogach żółciowych, w zastoju żółci w pęcherzyku żółciowym, w zagrożeniu kamicą żółciową i jej początkach. Stosuje się odwary, napary i nalewki. Liście mniszka, według danych monografii ESCOP, zaleca się, jako środek pomocniczy w celu zwiększenia ilości moczu np. w schorzeniach reumatycznych, kamicy moczowej, w niektórych schorzeniach skórnych. Stosuje się napary, nalewki oraz sok ze świeżej rośliny.
Korzenie mniszka stosuje się, jako amarum i cholagogum według monografii ESCOP, ze wskazaniem "do przywrócenia funkcji wątroby i woreczka żółciowego, przy niestrawnościach, przy braku apetytu". Przetwory z mniszka zaleca się w schorzeniach powodujących uszkodzenie wątroby i zmniejszenie wytwarzania żółci, zwłaszcza w stanach rekonwalescencji po wirusowym zapaleniu wątroby, po zabiegach na drogach żółciowych, w zastoju żółci w pęcherzyku żółciowym, w zagrożeniu kamicą żółciową i jej początkach. Stosuje się odwary, napary i nalewki. Liście mniszka, według danych monografii ESCOP, zaleca się, jako środek pomocniczy w celu zwiększenia ilości moczu np. w schorzeniach reumatycznych, kamicy moczowej, w niektórych schorzeniach skórnych. Stosuje się napary, nalewki oraz sok ze świeżej rośliny.
Mniszek jest także zalecany w niedoborze soku żołądkowego, ogólnym osłabieniu u osób starszych i rekonwalescentów oraz w podatności na choroby infekcyjne i wirusowe. Przypuszcza się, że pobudza również wytwarzanie interferonu.
Uzasadnionym wydaje się też stosowanie mniszka w zapobieganiu angiopatii wywołanych cukrzycą. Zewnętrznie używa się rośliny do kąpieli kosmetycznych, a świeży sok mleczny do okładów na brodawki, kurzajki i kłykciny. Wyciągi z mniszka działają regenerująco na skórę, przyspieszają bliznowacenie i zanikanie uszkodzeń skóry. Zastosowanie w lecznictwie mają także kwiaty mniszka, choć nieprzytoczone w monografiach ESCOP. Przypisuje im się takie samo działanie lecznicze jak korzeń i ziele, ponadto zaleca w przewlekłym nieżycie jamy ustnej, gardła i oskrzeli. Syrop z kwiatów mniszka, przygotowany w domowy sposób, działa korzystnie w chorobach gardła, jamy ustnej i oskrzeli, z uporczywym kaszlem, bólem i obrzękiem. Z uwagi na swe cenne właściwości, mniszek lekarski ma zastosowanie nie tylko w medycynie, ale także w weterynarii, dietetyce, kosmetyce, rolnictwie i ogrodnictwie. Młode liście mniszka służą do przygotowywania wiosennych sałatek odtruwających i stanowią bogate źródło witaminy C. Korzenie zebrane jesienią oraz ekstrakty z korzenia specjalnie przygotowane stanowią substytut kawy naturalnej a nierozwinięte pączki zalane osoloną wodą i odstawione na jakiś czas przypominają w smaku kapary.
Warto wspomnieć o bezpieczeństwie stosowania preparatów z mniszka. Generalnie jest uznawany za jedną z najlepiej tolerowanych roślin leczniczych. Istnieje jednak możliwość reakcji alergicznej u szczególnie wrażliwych pacjentów. Potencjalnym alergenem są pyłki mniszka mogące wywołać fotodermatozę kontaktową i reakcję krzyżową z innymi pyłkami z rodziny Asteraceae (Compositae). Według monografii Komisji E, mniszek może nasilać dolegliwości żołądkowe w przypadku nadkwaśności soku żołądka, tak jak inne surowce goryczowe. Nie ma ograniczeń, co do okresu stosowania mniszka, jednak przeciwwskazaniem do stosowania preparatów z liści i korzeni mniszka jest niedrożność dróg żółciowych, ropniak pęcherzyka żółciowego, niedrożność jelit. W kamicy żółciowej stosowany może być tylko w porozumieniu z lekarzem.
dr Irena Pawłowicz, mgr Wiesława Bylka
– Katedra i Zakład Farmakognozji Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
– Katedra i Zakład Farmakognozji Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Niedoceniony mniszek lekarski w terapii nowotworowej
Mniszek lekarski
Pod skromną fasadą roślina ta skrywa wiele tajemnic, z których mało, kto zdaje sobie sprawę. Jest po pierwsze i niezaprzeczalnie pysznym super jedzeniem, z którego można przyrządzać sałatki, zupy i zielone koktajle. Ilość jego życiowych substancji jest ogromna. Przy spożyciu 100 gramów mniszka lekarskiego w codziennej sałatce czy też smoothie zaopatrujemy się nawet w 50 procent więcej beta-karotenu (witamina A) niż trzeba. Jednocześnie dostarczają one 20 procent naszego dziennego zapotrzebowania na witaminę D, 20 procent wapnia, 20 procent żelaza i 10 procent dziennego zapotrzebowania magnezu.
Te efekty mniszka lekarskiego są dobrze znane. Jednak w ostatnich latach naukowcy z całego świata przeprowadzają coraz więcej badań nad możliwymi obszarami zastosowań mniszka w dziedzinie leczenia raka. Pojawiły się już pierwsze obiecujące sygnały mówiące o tym, że mniszek lekarski zawiera składniki, które mogą hamować wzrost agresywnych guzów.
Mniszek zabija stres oksydacyjny
Włoscy naukowcy z Uniwersytetu Annunzio Chieti-Pescara porównywali ekstrakty z korzenia kurkumy, mniszka lekarskiego oraz karczocha i rozmarynu W badaniu opublikowanym w 2010r. potwierdzają oni pozytywny wpływ tych roślin na wątrobę i pęcherzyk żółciowy. Dodatkowo porównali ich właściwości przeciwnowotworowe (antyproliferacyjne), przeciwutleniające (eliminacja wolnych rodników) oraz efekt ochronny. Podczas gdy stwierdzono, że kurkuma posiada najsilniejszą aktywność antyoksydacyjną, jednocześnie wykazano podobne właściwości u mniszka lekarskiego, który okazał się równie silnym przeciwutleniaczem. Naukowcy tym samym potwierdzili, że rośliny te mogą wspierać wiele różnych procesów zdrowienia.
Mniszek odtruwa
Badano również efekty stosowania mniszka w celu obniżenia stresu oksydacyjnego. Wykorzystano w tym celu szczury, które były narażone przez pewien czas na działanie tetrachlorku węgla (CCl4) znajdującego się między innymi w gaśnicach i środkach chłodniczych, który powodował poważne uszkodzenia wątroby. Stwierdzono, że wyciąg lub nawet herbata z mniszka lekarskiego znacznie redukuje intensywność stresu oksydacyjnego.
Mniszek przeciw nowotworom
Medycyna konwencjonalna powoli, ale stale zaczyna akceptować tradycyjne rośliny lecznicze do leczenia raka. W ostatnich latach zostało opublikowanych kilka wyników badań potwierdzających działanie antyrakowe wysokiej, jakości suplementów ziołowych. Jednym z nich jest właśnie ekstrakt z mniszka lekarskiego.
Skuteczne działanie mniszka w walce z nowotworem piersi i prostaty
W 2008 roku opublikowano w fachowym czasopiśmie International Journal of Oncology wyniki badań klinicznych, w których wykazano pozytywny wpływ herbaty z mniszka. Była to herbata z liści mniszka, po zastosowaniu, której stwierdzono zmniejszenie się ilości komórek rakowych raka piersi. Przy stosowaniu herbaty z korzenia mniszka nie osiągnięto już takich efektów. Podobną terapię zastosowano przy raku prostaty i wyniki okazały się podobne. W ten sposób badacze doszli do wniosku, że ekstrakt z mniszka lekarskiego może zostać uznany za „nowy” środek antynowotworowy stosowany na rzecz terapii nowotworowej.
Powtórnie w roku 2011 to samo czasopismo International Journal of Oncology opublikowało informacje, według których suplementy diety zawierające mniszek lekarski mogą hamować wzrost komórek raka prostaty.
Mniszek powoduje śmierć tylko komórek nowotworowych – nie zabija zdrowych komórek
Wyniki trzeciego badania na temat mniszka ukazały się w czasopiśmie Journal of Ethnopharmacology w styczniu 2011r. Działanie herbaty z korzenia mniszka lekarskiego przetestowano na komórkach białaczkowych. Według tego badania uważa się, że herbata z korzenia mniszka zabija komórki białaczkowe. Na razie wiadomo jedynie, że zawiera one substancje, które prowadzą do tzw. apoptozy sygnału komórek rakowych. W wielkim skrócie znaczy to, że są one ponownie podatne na apoptozę, czyli „naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki w organizmie wielokomórkowym. Dzięki temu mechanizmowi z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki”. Program taki zapewnia zdrowie ludzkiemu organizmowi, a komórki nowotworowe zmuszane są do „popełnienia samobójstwa“ zanim będą mogły zaszkodzić organizmowi.
Co ciekawe, pod wpływem wyciągu z korzenia mniszka lekarskiego zdrowe komórki pozostały nietknięte. Nie otrzymały one sygnału do apoptozy. Mniszek jest także idealnym lekiem przy chemicznej terapii nowotworowej, chroniąc zdrowe komórki przed działaniem alopatycznym takiej terapii.
Działanie mniszka przy nowotworach opornych na konwencjonalną terapię nowotworową
W kolejnym badaniu przeprowadzonym w 2011r. zostało klinicznie udowodnione, że ekstrakt z korzenia mniszka lekarskiego powoduje śmierć ludzkich komórek czerniaka nawet wtedy, gdy te są oporne na działanie konwencjonalnej chemii. Również przy stosowaniu chemioterapii chronił on zdrowe komórki, które były otrute lub w inny sposób uszkodzone.
Tak, więc liście mniszka, jak również wyciąg z jego korzeni można uznać, jako „nową“ i nietoksyczną terapię wspierającą inne terapie nowotworowe, skuteczną nawet przy opornych na chemioterapię rodzajach nowotworów.
Na wiosnę liście i korzenie mniszka lekarskiego produkują mannitol, substancję używaną w leczeniu wysokiego ciśnienia i słabego serca. Herbata sporządzona z korzeni i liści mniszka lekarskiego jest najlepsza do picia właśnie na wiosnę, od połowy marca do połowy maja. Herbatę taką sporządza się przez zagotowanie 250ml wody. Następnie zmniejszyć ogień i dodać 2 łyżki stołowe oczyszczonego i posiekanego świeżego korzenia mniszka lekarskiego. Przykryć i doprowadzić do wrzenia. Zdjąć z ognia i dodać 2 łyżki stołowe pokrojonych, świeżo zebranych liści. Zaparzać około 40 minut. Odcedzić i pić 2 szklanki dziennie.
W kwiatach mniszka lekarskiego znaleziono substancję zwaną helenin, która może być pomocna dla osób mających problemy z widzeniem w ciemności. Kwiaty zawierają również znaczne ilości witaminy A i B2 (ryboflawina). Zaparzać garść świeżo zerwanych kwiatów w 250 ml gorącej wody przez około 20 minut. Pić 1 szklankę naparu dwa razy dziennie.
Mniszek lekarski to pożyteczne zioło w leczeniu brodawek, infekcji grzybicznych, owrzodzenia przewodów moczowych. Zioło to ma właściwości przeczyszczające oraz jest wspaniałym środkiem na problemy żołądkowe. Mniszek lekarski korzystnie wpływa na zdrową cyrkulację oraz jest wspaniałym lekiem oczyszczającym i wzmacniającym krew. Leczy również reumatyzm. Korzeń mniszka lekarskiego pobudza apetyt i ułatwia trawienie. Liście posiadają wlaściwości moczopędne.
Syrop z mniszka lekarskiego jest pozyskiwany z kwiatów, korzeni czy łodygi tzw. mlecza. Jego kolor, konsystencja i smak przypominają miód, dlatego wiele osób mówi o nim: miód z mniszka. Syrop z mlecza, podobnie jak miód, jest także środkiem łagodzącym kaszel. Jednak miód z mniszka lekarskiego ma o wiele więcej właściwości prozdrowotnych niż miód dzięki bogactwu cennych składników, takich jak:
witaminy: A, C i D - niezbędne m.in. do właściwego funkcjonowania układu odpornościowego i kostnego;
witaminy z grupy B (np. B4, czyli cholina) korzystnie wpływają na układ nerwowy i wspomagają pracę wątroby w usuwaniu toksyn z organizmu;
minerały: potas, magnez, krzem, żelazo - wspomagają pracę układu nerwowego, pokarmowego i odpornościowego;
garbniki - mają działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe i znieczulające skórę. Mają także właściwości bakteriobójcze, dzięki czemu zwalczają infekcje zapalne błon śluzowych (np. gardła);
związki flawonowe (flawonoidy) - posiadają właściwości antyoksydacyjne, w związku z tym opóźniają proces starzenia i zmniejszają ryzyko zachorowania na nowotwory czy choroby układu krążenia;
triterpeny - obniżają poziom cholesterolu we krwi (zmniejszają skurcze naczyń krwionośnych), są także środkiem przeciwbólowym, przeciwwirusowym i przeciwgrzybiczym. Triterpeny mają także działanie detoksykacyjne;
inulina - jest błonnikiem nietrawionym przez ludzkie enzymy, który obniża poziom cukru we krwi, chroni nasze jelita przed infekcjami, wzmacnia układ odpornościowy;
kwas krzemowy - poprawia wygląd skóry: łagodzi wszelkie podrażnienia, wypryski i rany;
kwasy polifenolowe: chlorogenowy - hamuje wchłanianie cukrów, kawowy - ma działanie przeciwmiażdżycowe, cykoriowy - poprawia przemianę materii. Ponadto kwasy polifenolowe mają właściwości immunostymulujące, przeciwgorączkowe i przeciwreumatyczne;
asparagina - aminokwas pobudzający procesy myślowe.
Właściwości
Syrop z mniszka lekarskiego jest skarbnicą witamin, minerałów i innych substancji, które mają działanie prozdrowotne, w związku z tym może być stosowany w leczeniu wielu dolegliwości.
układ oddechowy - kaszel, chrypka, stany zapalne jamy ustnej i wszelkie infekcje dróg oddechowych (działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne)
układ pokarmowy - miód z mniszka stymuluje produkcję soków żołądkowych i poprawia trawienie
infekcje dróg moczowych - ze względu na działanie moczopędne syrop z mniszka łagodzi schorzenia pęcherza, nerek i kamicy moczowej
leczenie schorzeń wątroby (np. po przebyciu WZW czy marskości wątroby) i woreczka żółciowego
leczenie miażdżycy
łagodzenie stanów zapalnych skóry i przyśpieszenie gojenia się ran
oczyszczanie organizmu z toksyn
Dawkowanie syropu z mniszka lekarskiego
Zaleca się stosować 2-3 łyżeczki miodu z mniszka lekarskiego dziennie. Syropem można np. posłodzić herbatę, a także posmarować kromkę chleba.
Syropu z mniszka lekarskiego nie mogą zażywać osoby zmagające się z wrzodami i nadkwaśnością żołądka. Z porady lekarza powinny skorzystać także osoby cierpiące na niedrożność jelit czy dróg żółciowych. Ze względu na dużą zawartość cukru, nie mogą go stosować także cukrzycy. Dla nich jest przeznaczony jedynie napar z kwiatów mniszka lekarskiego.
Korzeń dmuchawca jest często stosowany przez zielarzy w leczeniu wątroby, nerek i problemów z pęcherzem. W Chinach jest od stuleci stosowany w leczeniu pewnych postaci raka. Oprócz wielu innych związków zawiera między innymi bardzo dużo potasu i witaminy A.
Każdego tygodnia około 10000 ludzi umiera na raka. Chemioterapia i napromieniowywanie ocalają jedynie około 10 procent pacjentów. Dowodzi to, że nasi lekarze dysponują niewieloma środkami.
Układ immunologiczny kontroluje komórki rakowe znajdujące się w organizmie. Dopóki układ odpornościowy funkcjonuje prawidłowo, nie chorujemy na raka. Kiedy układ odpornościowy zaczyna szwankować, traci kontrolę nad komórkami rakowymi, które zaczynają pożerać żywe komórki i właśnie to nosi nazwę raka.
Proszek wykonany z korzenia dmuchawca zawiera w sobie coś, co regeneruje krew i układ odpornościowy. Kiedy układ odpornościowy zostaje zregenerowany, odzyskuje kontrolę nad komórkami rakowymi, które dokonują zwrotu i zaczynają sprzątać bałagan, jakiego narobiły. Z tego właśnie powodu rodzi się spory apetyt, ponieważ organizm musi się odbudować i wyzdrowieć, jeśli nasz układ odpornościowy ma być silny. Tak jest u tych, którzy stracili apetyt lub są na chemii. Standardowo lekarze starają się usunąć raka z organizmu przy pomocy chemioterapii lub napromieniowywania. Te dwa procesy niszczą jednak nasz układ odpornościowy i apetyt.
Właściwości moczopędne
Liście mniszka lekarskiego dzięki swoim właściwościom moczopędnym są używane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi poprzez redukowanie płynów w organiźmie.
Liście mniszka lekarskiego dzięki swoim właściwościom moczopędnym są używane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi poprzez redukowanie płynów w organiźmie.
Środek oczyszczający
Korzeń mniszka lekarskiego jest jednym z najbardziej efektywnych ziół oczyszczających. Działając głównie na wątrobą oraz pęcherzyk zółciowy pomaga w wydalaniu zbędnych produktów przemiany materii. Mniszek lekarski również pobudza pracę nerek zmuszając je do wydalania toksyn poprzez mocz. Dzięki swoim licznym właściwościom leczniczym mniszek lekarski jest używany na wiele problemów zdrowotnych, między innymi na zatwardzenia, problemy skórne (trądzik, łuszczyca), problemy reumatyczne (skaza moczanowa, zapalenie kości i stawów).
Korzeń mniszka lekarskiego jest jednym z najbardziej efektywnych ziół oczyszczających. Działając głównie na wątrobą oraz pęcherzyk zółciowy pomaga w wydalaniu zbędnych produktów przemiany materii. Mniszek lekarski również pobudza pracę nerek zmuszając je do wydalania toksyn poprzez mocz. Dzięki swoim licznym właściwościom leczniczym mniszek lekarski jest używany na wiele problemów zdrowotnych, między innymi na zatwardzenia, problemy skórne (trądzik, łuszczyca), problemy reumatyczne (skaza moczanowa, zapalenie kości i stawów).
Problemy z pęcherzykiem żółciowym
Zarówno liście jak i korzeń mniszka lekarskiego działają dobroczynnie na pęcherzyk żółciowy i są używane w celu zapobiegania tworzenia się kamieni żółciowych. Mówi się, że liście mniszka lekarskiego mogą pomóc w rozpuszczeniu już istniejących kamieni żółciowych.
Zarówno liście jak i korzeń mniszka lekarskiego działają dobroczynnie na pęcherzyk żółciowy i są używane w celu zapobiegania tworzenia się kamieni żółciowych. Mówi się, że liście mniszka lekarskiego mogą pomóc w rozpuszczeniu już istniejących kamieni żółciowych.
Inne zastosowania medyczne
ropienie, wrzody.
ropienie, wrzody.
DAWKOWANIE
Dla pobudzenia trawienia oraz jako tonik odżywczy dla wątroby i pęcherzyka żółciowego brać 3-5 gram suszonego korzenia lub 5-10ml nalewki sporządzonej z korzenia mniszka lekarskiego trzy razy dziennie. Na pobudzenie apetytu zalecane jest branie 4-10 gram suszonych liści mniszka lekarskiego, które następnie zalewamy gotująca wodą (250ml). Zaparzać przez 10-15 minut. Pić, jako wywar. Można pić świeży sok sporządzony z liści w ilości 5-10ml trzy razy dziennie.
SKUTKI UBOCZNE I OSTRZEŻENIA
W przypadku wrzodów żołądka oraz zapalenia żołądka mniszek lekarski powinien być używany z ostrożnością, ponieważ może on spowodować nadprodukcję kwasu żołądkowego. Osoby, które cierpią z powodu zatrzymywania się wody w organiźmie, powinny skonsultować się z profesjonalnym zielarzem przed użyciem tego zioła. U niektórych osób mleczny płyn wydobywający się z łodyg i liści świeżego mniszka lekarskiego może powodować alergiczną wysypkę na skórze.
Liście mniszka lekarskiego zawierają wysoką ilość potasu, co balansuje ich funkcję, jako zioła o właściwościach moczopędnych. Jest to kontrast w stosunku do leków konwencjonalnych o właściwościach moczopędnych, podczas terapii, których należy brać dla równowagi potas. W chińskiej medycynie naturalnej mniszek lekarski pomaga w łagodzeniu bolesnych problemów układu moczowego. Chińczycy używają tego zioła w leczeniu wątroby, żółtaczki oraz jako środka łagodnie przeczyszczającego. Zarówno liście jak i korzeń mniszka lekarskiego działają, jako tonik na woreczek żółciowy. Działanie oczyszczające mniszka lekarskiego znalazło zastosowanie w oczyszczaniu organizmu z toksyn. Mniszek lekarski znalazł również zastosowanie w leczeniu ropieni, zwłaszcza ulokowanych na piersiach. U kobiet karmiących mniszek lekarski zwiększa produkcję mleka.
UŻYCIE
LIŚCIE:
ŚWIEŻE - Jako zioło oczyszczające dodawać do wiosennych sałatek.
SOK - Wyciskać sok z liści, kiedy potrzebujemy środek o działaniu moczopędnym. Brać 20ml soku, trzy razy dziennie.
NAPAR - Mniej efektywny niż sok, napar z mniszka lekarskiego jest świetnym środkiem oczyszczającym z toksyn oraz jest stosowany na takie problemy jak skaza moczanowa lub egzema.
NALEWKA - Często dodawana do leków na problemy z sercem w celu zapewnienia odpowiedniej ilości potasu.
SOK - Wyciskać sok z liści, kiedy potrzebujemy środek o działaniu moczopędnym. Brać 20ml soku, trzy razy dziennie.
NAPAR - Mniej efektywny niż sok, napar z mniszka lekarskiego jest świetnym środkiem oczyszczającym z toksyn oraz jest stosowany na takie problemy jak skaza moczanowa lub egzema.
NALEWKA - Często dodawana do leków na problemy z sercem w celu zapewnienia odpowiedniej ilości potasu.
KORZEŃ:
NALEWKA - Używać świeży korzeń mniszka lekarskiego na problemy takie jak skaza moczanowa, egzema, trądzik. Nalewka jest również przepisywana, jako środek pobudzający w chorobach wątroby oraz na związane z tym zatwardzenia.
WYWAR - Używać na te same problemy jak nalewkę.
WYWAR - Używać na te same problemy jak nalewkę.
WINO Z MNISZKA LEKARSKIEGO
- 4 litry przegotowanej wody
- 4 szklanki kwiatów mniszka lekarskiego zerwanych około południa w słoneczny dzień
- 2 pomarańcze (bez soku)
- 2 cytryny (bez soku)
- 1.5 kg miodu (jeśli jest to możliwe miód z mniszka lekarskiego)
- 15g białych winnych drożdży, suszonych
Kwiaty zalać przegotowaną wodą. Rozpuścić miód w miksturze. Dodać owoce cytrusowe pokrojone na ćwiartki. Pozwolić na fermentację miksury w dzbanie lub dużym słoju w temperaturze 20°C w ciemnym pomieszczeniu przez około trzy tygodnie. Mieszać miksturę drewnianą szpatułką co 2-3 dni. Kiedy fermentacja jest kompletna, miksturę odcedzić używając czystej ściereczki. Miksturą napełniać butelki i zakorkować. Wino powinno leżakować w chłodnym miejscu około 9 miesięcy.
To wino jest świetne na woreczek żółciowy, na leczenie skazy moczanowej i kwasu moczowego. Jest wysoce zalecane na stany przed-cukrzycowe.
Pić pół szklanki przed posiłkiem.
To wino jest świetne na woreczek żółciowy, na leczenie skazy moczanowej i kwasu moczowego. Jest wysoce zalecane na stany przed-cukrzycowe.
Pić pół szklanki przed posiłkiem.
Warto wiedzieć, że w Chinach w celach leczniczych wykorzystuje się całą roślinę - nawet nasiona.
Mniszek lekarski - doskonały środek na wiosenne oczyszczenie organizmu z toksyn
Mniszek pospolity wspomaga pracę wątroby i nerek - narządów odpowiedzialnych za usuwanie z organizmu toksyn i ubocznych produktów przemiany materii. Mniszek korzystnie wpływa również na tempo metabolizmu i działa moczopędnie. Wszystko to sprawia, że roślina intensyfikuje oczyszczanie organizmu.
Oczyszczającą kurację mniszkiem lekarskim można przeprowadzić np. pijąc sok wyciśnięty z posiekanych liści rośliny lub przygotowując odżywczą sałatkę (nie każdy wie, że mniszek lekarski spokrewniony jest z sałatą!).
Aby przygotować odwar z wysuszonych korzeni mniszka pospolitego należy dwie łyżki rozdrobnionych korzeni zalać pół litra wrzącej wody i dalej gotować na wolnym ogniu pod przykryciem około 10 minut. Po ostygnięciu przecedzić. Tak przygotowany odwar pije się 2–3 razy dziennie przed jedzeniem, jako środek ułatwiający trawienie, żółciopędny, odtruwający i moczopędny.
Uwaga, przeciwwskazaniem do stosowanie mniszka jest zażywanie leków przeciwzakrzepowych - roślina może zakłócać ich działanie (podobnie działa m.in. szałwia i rumianek). Ostrożność muszą zachować również osoby z wrzodami żołądka. Warto mieć na uwadze również fakt, że stosowanie ziół nie może zastąpić kuracji zalecanej przez lekarza.
ZAPRASZAMY DO SKLEPU INTERNETOWEGO WWW.ZDROWIEZROSLIN.PL
Piśmiennictwo
Anioł-Kwiatkowska J. Mniszek lekarski wśród najcenniejszych roślin leczniczych. "Wiadomości Zielarskie" 37 (1995), 10-11; Bisset N.G., Wichtl M. Herbal Drugs and Phytopharmaceuticals Medpharm - Stuttgart 1994; Budzianowski J. Coumarins, caffeoyltartaric acids and their artifactual methyl esters from Taraxacum officinale leaves. "Planta Medica" 63 (1997), 288; ESCOP Monographs 2nd edition, Thieme, Stuttgart, New York, 2003; Grases F., Melero G., Costa-Bauzá A., Prieto R., March J.G. Urolithiasis and phytotherapy. "International Urology and Nephrology" 26 (1994), 507-511; Hagymási K., Blázovics A., Fehér J., Lugasi A., Kristó Sz.T., Kéry Á. The in vitro effects of Dandelions antioxidants on microsomal lipid peroxydation. "Phytotherapy Research" 14 (2000), 43-44; Hänsel R., Kartarahardja M., Huang J.T., Bohlmann F. Sesquiterpenlacton-ß-D-Glukopyranoside sowie ein neues Eudesmanolid aus Taraxacum officinale. "Phytochemistry" 19 (1980), 857-861; Hänsel R., Keller K., Rimpler H., Schneider G.,. Hager’s Handbuch 5. Auflage, Band 6 "Drogen P-Z", Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 1994; Kisiel W., Barszcz B., Szneler E. A new lupane-type triterpenoid from Taraxacum officinale. "Polish Journal of Chemistry" 74 (2000), 281-283; Mascolo N., Autore G., Capasso F., Menghini A., Fasulo M.P. Biological screening of Italian medicinal plants for anti-inflamatory activity. "Phytotherapy Research" 1 (1987), 28-31; Rośliny lecznicze w fitoterapii - kompendium. IRPZ, Poznań 1994; Neef H., Declercq P., Laekeman G. Hypoglycaemic activity of selected european plants. "Phytotherapy Research" 9 (1995), 45-48; Rácz-Kotilla E., Rácz G., Solomon A. The action of Taraxacum officinale extracts on the body weight and diuresis of laboratory animals. "Planta Medica" 26 (19740, 212-217; Wolbiś M., Królikowska M., Bednarek P. Badania związków polifenolowych w Taraxacum officinale."Acta Poloniae Pharmaceutica" 50 (1993), 153-158.
Anioł-Kwiatkowska J. Mniszek lekarski wśród najcenniejszych roślin leczniczych. "Wiadomości Zielarskie" 37 (1995), 10-11; Bisset N.G., Wichtl M. Herbal Drugs and Phytopharmaceuticals Medpharm - Stuttgart 1994; Budzianowski J. Coumarins, caffeoyltartaric acids and their artifactual methyl esters from Taraxacum officinale leaves. "Planta Medica" 63 (1997), 288; ESCOP Monographs 2nd edition, Thieme, Stuttgart, New York, 2003; Grases F., Melero G., Costa-Bauzá A., Prieto R., March J.G. Urolithiasis and phytotherapy. "International Urology and Nephrology" 26 (1994), 507-511; Hagymási K., Blázovics A., Fehér J., Lugasi A., Kristó Sz.T., Kéry Á. The in vitro effects of Dandelions antioxidants on microsomal lipid peroxydation. "Phytotherapy Research" 14 (2000), 43-44; Hänsel R., Kartarahardja M., Huang J.T., Bohlmann F. Sesquiterpenlacton-ß-D-Glukopyranoside sowie ein neues Eudesmanolid aus Taraxacum officinale. "Phytochemistry" 19 (1980), 857-861; Hänsel R., Keller K., Rimpler H., Schneider G.,. Hager’s Handbuch 5. Auflage, Band 6 "Drogen P-Z", Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 1994; Kisiel W., Barszcz B., Szneler E. A new lupane-type triterpenoid from Taraxacum officinale. "Polish Journal of Chemistry" 74 (2000), 281-283; Mascolo N., Autore G., Capasso F., Menghini A., Fasulo M.P. Biological screening of Italian medicinal plants for anti-inflamatory activity. "Phytotherapy Research" 1 (1987), 28-31; Rośliny lecznicze w fitoterapii - kompendium. IRPZ, Poznań 1994; Neef H., Declercq P., Laekeman G. Hypoglycaemic activity of selected european plants. "Phytotherapy Research" 9 (1995), 45-48; Rácz-Kotilla E., Rácz G., Solomon A. The action of Taraxacum officinale extracts on the body weight and diuresis of laboratory animals. "Planta Medica" 26 (19740, 212-217; Wolbiś M., Królikowska M., Bednarek P. Badania związków polifenolowych w Taraxacum officinale."Acta Poloniae Pharmaceutica" 50 (1993), 153-158.
Menghini L et al., „Antiproliferative, protective and antioxidant effects of artichoke, dandelion, turmeric and rosemary extracts and their formulation.“ Int J Immunopathol Pharmacol. 2010 Apr-Jun;23(2):601-10. (Antiproliferative, schützende und antioxidative Wirkungen der Artischocken-, Löwenzahn-, Gelbwurz- und Rosmarin-Extrakte und deren Formulierung.)
Park CM et al., „Amelioration of oxidative stress by dandelion extract through CYP2E1 suppression against acute liver injury induced by carbon tetrachloride in Sprague-Dawley rats.“ Phytother Res. 2010 Sep;24(9):1347-53. (Eine Verbesserung des oxidativen Stresses mithilfe von Löwenzahn-Extrakt, durch die Unterdrückung von CYP2E1, wirkt gegen eine akute Leberschädigung, die in Sprague-Dawley Ratten durch Tetrachlorkohlenstoff induziert wurde.)
Sigstedt SC et al., „Evaluation of aqueous extracts of Taraxacum officinale on growth and invasion of breast and prostate cancer cells.“ Int J Oncol. 2008 May;32(5):1085-90. (Bewertung der wässrigen Auszüge von Taraxacum officinale auf das Wachstum und die Invasion von Brust-und Prostatakrebs-Zellen.)
Jiang J et al., „Suppression of growth and invasive behavior of human prostate cancer cells by ProstaCaid™: mechanism of activity.“ Int J Oncol. 2011 Jun;38(6):1675-82. doi: 10.3892/ijo.2011.996. Epub 2011 Apr 4. (Unterdrückung des Wachstums und des invasiven Verhaltens von menschlichen Prostata-Krebszellen durch ProstaCaid ™: Der Mechanismus der Aktivität.)
Ovadje P et al., „Selective induction of apoptosis through activation of caspase-8 in human leukemia cells (Jurkat) by dandelion root extract.“ J Ethnopharmacol. 2011 Jan 7;133(1):86-91. Epub 2010 Sep 16. (Selektive Induktion von Apoptose durch Aktivierung von Caspase-8 in menschlichen Leukämiezellen (Jurkat) durch Löwenzahnwurzel Extrakt.)
Chatterjee SJ et al., „The efficacy of dandelion root extract in inducing apoptosis in drug-resistant human melanoma cells.“ Evid Based Complement Alternat Med. 2011;2011:129045. Epub 2010 Dec 30. (Die Wirksamkeit von Löwenzahn-Extrakt bei der Induktion von Apoptose in resistenten Melanomzellen.)
Źródło
http://www.panacea.pl/articles.php?id=40
http://www.panacea.pl/articles.php?id=40
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz