Niedobory witaminy D3

Witamina D3 

Chociaż oficjalny punkt oznaczający niedobór witaminy D jest poniżej poziomu 12 ng/ml (30 nmol/l), wielu ekspertów w dziedzinie zdrowia uważa że ludzie powinni dążyć do stężenia we krwi wyższego niż 30 ng/ml (75 nmol/l) dla zachowania optymalnego zdrowia i zapobiegania chorobom

czytaj dalej...

Według Institute Of Medicine,National Academy of Sciences, bezpieczny maksymalny dzienny limit wynosi: ( 44 )

• 1.000 IU (25 μg): Dla noworodków w wieku 0-6 miesięcy
• 1.500 IU (37.5 μg): Dla noworodków w wieku 6-12 miesięcy
• 2.500 IU (62.5 μg): Dla dzieci w weieku 1-3 lat
• 3.000 IU (75 μg): Dla dzieci w wieku 4-8 lat
• 4.000 IU (100 μg): Dla wszystkich powyżej 9 roku życia.

Dla osób narażonych na ryzyko niedoboru, to mogą być ilości dobre do uzupełnienia witaminy D do odpowiedniego poziomu , zdarza się że lekarze zalecają przyjmowanie znacznie większych ilości.

Według doktora Josepha Mercoli optymalny poziom poziom witaminy D [25(OH)D] w krwi powinien wynosić 50-70 ng/ml (125-175 nmol/l) i nigdy nie powinien schodzić poniżej 32 ng/ml (80 nmol/l), natomiast poziom poniżej 20 ng/mm (50 nmol/l) jest uważana za poważny niedobór zwiększający ryzyko wielu chorób. 

Rekomendacja dziennego spożycia wynosi: ( 45 )

• 79 IU (~2 μg)  na kilogram masy ciała: Dzieci poniżej 5 roku życia
• 2500 IU (62.5 μg): Dla dzieci w wieku 5-10 lat
• od 4000 IU (100 μg) do 8000 IU (200 μg): Dla dorosłych
• od 5000 IU (125 μg) do 10000 IU (250 μg): Dla kobiet w ciąży

WITAMINĘ D3 KUPISZ TUTAJ WWW.ZDROWIEZROSLIN.PL  

Poniżej przedstawiamy art. odnośnie witaminy D3 i jej suplementacji artykuł pochodzi ze strony http://www.aptekarzpolski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=953&Itemid=10

najnowsze badania 

czerwiec 2011, nr 58/36 online

SUPLEMENTACJA WITAMINĄ D.

SKUTKI NIEDOBORU I NADMIARU.

   Witamina D występuje w postaci 2 związków: witaminy D2 (ergokalcyferol), która znajduje się w różnych roślinach i grzybach (pieczarki, kurki), oraz witaminy D3 (cholekalcyferol) występującej w organizmach zwierzęcych i powstającej w wyniku syntezy skórnej pod wpływem promieniowania słonecznego (UV-B). Ilość witaminy D określana jest w jednostkach międzynarodowych IU (International Unit; 1 mikrogram = 40 IU).

   Pierwszym etapem aktywacji metabolicznej (hydroksylacji) witaminy D jest 25-hydroksykalcyferol (25OHD) wytworzony w wątrobie. Wartość stężenia 25OHD w surowicy jest najdokładniejszym wskaźnikiem zaopatrzenia organizmu w witaminę D; stężenia prawidłowe u zdrowych dzieci mieszczą się w granicach 20-80 ng/ml (50 nmol/l – 200 nmol/l), a u osób dorosłych: od 30 ng/ml (75 nmol/l). Jednakże w pracach dotyczących dzieci z zaburzeniami metabolizmu kostnego lub przewlekłymi chorobami układu szkieletowego wykazano, że najbardziej skuteczne dla poprawy mineralizacji i zabezpieczenia procesów rozwoju kośćca są stężenia 25OHD w surowicy powyżej 30ng/ml.

   Metabolit wątrobowy jest substratem do syntezy w nerkach najbardziej aktywnego metabolitu witaminy D: 1,25 dwuhydroksycholekalcyferolu (1,25(OH)2D). Oddziałuje on na komórki, tkanki i organy poprzez receptor dla witaminy D (VDR). Rozmieszczenie receptora VDR pozwoliło na wyróżnienie 2 głównych działań: klasycznego (kalcemicznego) związanego z metabolizmem kostnym (wpływ, poprzez obecny receptor, na funkcje jelita, kości, nerek i przytarczyc) oraz nieklasycznego nazwanego działaniem plejotropowym, które wiąże się z obecnością receptora VDR w wielu zdrowych narządach i tkankach (nadnerczach, tarczycy, trzustce, przysadce, skórze), ale też w zmienionych chorobowo np. w komórkach nowotworowych.

   Źródła witaminy D: synteza skórna, produkty żywnościowe, suplementacja. Organizm ludzki posiada zdolność syntezy witaminy D3. Powstaje ona w skórze z prowitaminy (ta z kolei z 7-dehydrocholesterolu, pod wpływem promieniowania UVB, o długości fal 290-315 nm), która uwalniana jest do krwi, gdzie łączy się z białkiem wiążącym i ostatecznie dostaje się do wątroby. 

   W Polsce synteza skórna zachodzi od kwietnia do września, w godzinach 10-15, przy zapewnieniu minimum 15 min. ekspozycji na słońce 18% powierzchni ciała (przedramiona, kończyny dolne) bez stosowania filtrów ochronnych.

   Drugim źródłem zaopatrzenia w witaminę D są produkty ją zawierające. Witamina D3 znajduje się w największej ilości w tłustych rybach morskich, takich jak: łosoś (400IU/100g), makrela, sardynki, tran (400IU/łyżeczkę), żółtko jaja kurzego (20IU), śladowe ilości w maśle i mleku.

   Jednakże w wielu sytuacjach, obecnie coraz powszechniej, jedynym pewnym źródłem zaopatrzenia organizmu w witaminę D pozostają suplementy. Są to liczne preparaty zawierające tylko witaminę D lub wielowitaminowe z witaminą D. Większość z nich jest zalecana w ścisłych dawkach przez lekarzy „na receptę”, a niektóre tylko jako suplementy diety. W Europie wszystkie preparaty zawierają witaminę D3 (D2 – USA).

   Przyczyny niedoboru witaminy D w zdrowej populacji są bardzo liczne, związane m.in. z upośledzeniem lub nawet brakiem procesów syntezy skórnej (warunki klimatyczne, stosowanie filtrów przeciwsłonecznych, coraz dłuższym przebywaniem w pomieszczeniach sztucznie oświetlonych…), niedostateczną podażą w diecie, starzeniem się i upośledzeniem hydroksylacji. Poza tym istnieje wiele zaburzeń dotyczących wątroby, nerek, przewlekłych chorób przewodu pokarmowego, w których deficyty witaminy D są bardzo częste.

   Odpowiednie zaopatrzenie organizmu w tę witaminę jest konieczne w każdym okresie życia, chociaż wydaje się, że najbardziej ścisłe i przestrzegane powinno być u dzieci (w tym niemowląt) i młodzieży.

   W związku z tym zostały opracowane, przez Zespół Ekspertów, aktualne (2009) polskie zalecenia dotyczące profilaktyki niedoboru witaminy D [1,10,11]. W zaleceniach tych, oprócz zapotrzebowania na witaminę D, w poszczególnych okresach życia i dawek suplementacji, podane zostały informacje dotyczące zawartości wapnia i witaminy D w produktach żywnościowych, oraz dawki lecznicze tej witaminy w ciężkich niedoborach. Szczególnego zwrócenia uwagi wymagają  następujące zalecenia: dawka dzienna witaminy D nie może być niższa od 400IU w całym okresie rozwojowym, przy czym należy uwzględnić ilość w mieszankach mlecznych w pierwszych latach życia, suplementacja tą witaminą jest bardzo potrzebna w okresie pokwitania (z wyłączeniem miesięcy letnich) i dorastania, oraz u osób po 65 roku życia (800-1000IU/dobę). Poza tym zalecenia uwzględniają podaż witaminy D kobietom w ciąży i karmiącym; podkreśla się też ważną rolę wapnia, którego właściwa ilość (zgodna z normami zapotrzebowania) jest niezbędna do kalcemicznego  działania witaminy D. W szerokim piśmiennictwie z tego zakresu polecana jest podaż wapnia z dietą, co wpływa na najlepsze (i bez możliwych niepożądanych następstw) wchłanianie, przyswajanie i wykorzystanie wapnia w celach mineralizacji kośćca.

   Niedobór witaminy D, jak wynika z aktualnej literatury z tego zakresu (w tym prac badawczych), jest powszechny i bardzo znaczący, „hipowitaminoza D wydaje się być współczesną epidemią w wielu populacjach świata”.

   Skutki niedoboru przejawiają się, przede wszystkim, w zaburzeniu jej najsilniejszego i znanego już od bardzo dawna działania kalcemicznego. Niedobór witaminy prowadzi do krzywicy u dzieci lub osteomalacji (u osób dorosłych), osteopenii lub osteoporozy w każdym okresie życia. Udowodniono działanie przeciwzłamaniowe witaminy D, które zaznacza się już przy dawce suplementacji w granicach 482-770 IU/dobę i osiągnięciu stężenia 25OHD w surowicy nie mniejszym aniżeli 30ng/ml (75nmol/l). Witamina D oprócz dobrze poznanego wpływu na homeostazę wapniową, zwiększa siłę mięśni, a jej niedobór powoduje osłabienie mięśni szkieletowych, co sprzyja upadkom i w konsekwencji złamaniom kości.

   W ostatnich latach udowodniono, na podstawie szerokich badań dotyczących plejotropowego działania witaminy D, że jej niedobór (niskie wartości stężenia w surowicy 25OHD) sprzyja powstawaniu nowotworów, m.in. raka jelita grubego, piersi, prostaty. Zwiększa zapadalność na nadciśnienie tętnicze i choroby układu krążenia, infekcje górnych dróg oddechowych oraz ryzyko wystąpienia gruźlicy i astmy. Okazało się, iż niedobór witaminy D prowadzi do obniżenia aktywności układu odpornościowego oraz zwiększa podatność na choroby autoimmunizacyjne, ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1. Poznano także jej skuteczność przeciwłuszczycową oraz zwiększoną, przy obniżonych jej stężeniach w organizmie, zachorowalność na choroby układu nerwowego, w tym stwardnienie rozsiane i depresję.

   Wobec dużych niedoborów witaminy D, zarówno u dzieci jak też osób dorosłych, przy jednoczesnym poznaniu  jej korzystnego, ogólnoustrojowego działania, podaż tej witaminy z różnych źródeł, w tym suplementacja nabiera bardzo ważnego, istotnego znaczenia. Z drugiej strony należy pamiętać o przestrzeganiu dawek zalecanych, gdyż zbyt wysokie jej ilości zwłaszcza u osób w starszym wieku  mogłyby stanowić zagrożenie mineralizacją naczyń wieńcowych.

   Przeciwskazania do stosowania preparatów witaminy D mogą być względne (przemijające), jak hiperkalciuria i hiperkalcemia, oraz bezwzględne: idiopatyczna hiperkalcemia niemowląt, zespół Williamsa oraz ciężka niedoczynność tarczycy.

   Do przedawkowania witaminy D obecnie dochodzi bardzo rzadko, gdyż dominują jej niedobory. W piśmiennictwie podkreśla się, że przedawkowanie witaminy D przy stosowaniu standardowych dawek leczniczych (nawet do 7000-10000IU/dobę) nie jest możliwe. Dawki uderzeniowe już dawno zostały wycofane i to nie tylko u dzieci ale i u osób dorosłych. Jeżeli jednak z jakichś przyczyn (np. przewlekłe stosowanie nadmiernych ilości witaminy D) dochodzi do przedawkowania to pojawiają się objawy związane ze skutkami podwyższonego stężenia wapnia w surowicy. Te początkowe objawy kliniczne, to: brak łaknienia, bóle brzucha, zaparcia, wymioty, bóle głowy, osłabienie, senność, u małych dzieci zaś słabe przyrosty masy ciała i zahamowanie rozwoju psychoruchowego. Występuje także często wielomocz i wzmożone pragnienie, zaburzenia rytmu i neurologiczne. Na skutek przewlekłego, znacznego nadmiaru witaminy D może wystąpić kamica lub wapnica nerek, zwapnienia w tkankach miękkich a nawet uogólniona demineralizacja kośćca. 

   W postępowaniu, przy pojawieniu się przedawkowania, należy odstawić preparaty witaminy D na okres 3-6 miesięcy, oznaczyć stężenie 25OHD w surowicy, zastosować dietę ubogowapniową i obfite pojenie.

   Objawy przedawkowania witaminy D spotykane są sporadycznie, natomiast skutki jej niedoboru, zwłaszcza w przypadku działania plejotropowego mogą być bardzo poważne i ujawnić się w każdym okresie życia. A zatem rozważna i regularna podaż witaminy D, czy to z dietą czy w suplementacji powinna być zalecana nie tylko dzieciom i młodzieży ale też u osób dorosłych, a szczególnie w wieku podeszłym.

                    Prof. dr hab. n. med. Danuta Chlebna-Sokół
                    Klinika Propedeutyki Pediatrii i Chorób Metabolicznych Kości
                    Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

WITAMINĘ D3 KUPISZ TUTAJ WWW.ZDROWIEZROSLIN.PL  

Piśmiennictwo

1.    Zespół Ekspertów: Aktualne (2009) polskie zalecenia dotycząc profilaktyki niedoboru witaminy D. Medycyna Praktyczna 2010, 1, 1-5.
2.    Chlebna-Sokół D., Karalus J.: Study of the influence of environmental factors on serum witamin D metabolites concentrations in children with low bone mass. Polish J. of Environ. Stud. 2008, vol. 17, No 4a, 67-71
3.    Chlebna-Sokół., Karalus J.: Correlations between vitamin D metabolites and parameters of bone mineral density in children with  idiopathic osteoporosis and osteopenia. Clin. Exp. Med. Lett. 2009, 50(4), 221-225.
4.    Golec J., Chlebna-Sokół D.: Stan zaopatrzenia w witaminę D dzieci z niską masą kostną. Endokrynologia Pediatryczna, 2011, 10, 1, 27-35.
5.    Holick MF.: Vitamin D: importance in the prevention of cancers, type 1 diabetes, heart disease and osteoporosis. Am. J. Clin. Nutr. 2004, 79(3), 262-371.
6.    Holick MF.: The vitamin D deficiency pandemic and consequences for nonskeletal health: mechanisms of action. Mol Aspects Med., 2008, 29(6), 361-368.
7.    Holick MF.: Vitamin D: a D – lightful health perspective. Nutr. Rev., 2008, 66(10), 182-194.
8.    Karalus J., Chlebna-Sokół D.: Optymalne stężenie witaminy D jako ważny czynnik rozwoju
i utrzymania prawidłowej masy kostnej dzieci i młodzieży. Endokrynologia Pediatryczna, 2008, 7, 2, 75-82.
9.    Karalus J., Chlebna-Sokół D. The clinical efficacy of vitamin D in children with primary low bone mass. Pediatric Endocrinology,Diabetes and Metabolism. 2011, 17,1,35-40
10.    Marcinowska-Suchowierska E. i wsp.: Suplementacja witaminy D u ludzi dorosłych. Terapia, 2010, Reprint z nr 10 (247).
11.    Płudowski P., Karczmarewicz E., Czech-Kowalska J. i in.: Nowe spojrzenie na suplementację witaminą D. Standardy Medyczne. Pediatria, 2009, 6, 1, 1-16.